هدف اصلی پژوهش حاضر شناسایی رابطه بین کیفیت زندگی در مدرسه با جو یادگیری و خود کارآمدی دانش آموزان دوره دوم ابتدایی همدان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانش آموزان نواحی 1 و 2 شهر همدان در سال 95-1394 بود که تعداد آنها در ناحیه 1 (5260 دختر و 5931 پسر) و در ناحیه 2 (5029 دختر و 5742 پسر) بود. 384 دانش آموز براساس جدول کرجسی و مورگان و با روش تصادفی طبقه ای نسبی انتخاب شد. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل سه پرسشنامه ی استاندارد کیفیت زندگی در مدرسه با 39 پرسش، خودکارآمدی با 17 پرسش و جو یادگیری با 20 پرسش بود که روایی و پایایی آن در پژوهش های پیشین مورد تایید قرار گرفته است. روایی ابزارها در پژوهش با استفاده از روایی محتوایی براساس دیدگاه متخصصان تعیین و ضریب پایایی آن نیز براساس آلفای کرونباخ محاسبه شد. اطلاعات جمع آوری شده بر اساس شاخصهای آمار توصیفی مانند جداول فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد و آزمون های آمار استنباطی همبستگی و تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مهم ترین یافته های تحقیق به شرح زیر است:1-بین کیفیت زندگی در مدرسه با جو یادگیری رابطه ی مثبت و معنی داری وجود دارد 2-بین کیفیت زندگی در مدرسه و خود کار آمدی رابطه ی مثبت وجود دارد.3-بین جو یادگیری و خود کار آمدی رابطه ی مثبت و معنی داری دارد 4-مولفه های کیفیت زندگی در مدرسه توانایی پیش بینی جو یادگیری وخود کار آمدی را دارند.
