هدف کلی پژوهش، بررسی تاثیر روش تدریس کاوشگری بر پرورش مهارت های تفکر فلسفی دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی بوده است. روش تحقیق، شبه آزمایشی بوده و جامعه آماری پژوهش نیز کلیه دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی شهرستان بهار در سال تحصیلی 89-88 بوده اند. حجم جامعه آماری 1120 نفر (620 دختر و 500 پسر) می باشد. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای، نمونه ای با حجم 96 نفر (52 دختر و 44 پسر) از دو مدرسه در چهار کلاس، انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته، سنجش تفکر فلسفی بوده است. روایی ابزار از طریق روایی محتوایی بر اساس دیدگاه متخصصان و پایایی آن، از طریق آلفای کرونباخ، ضریب 0.79 بوده است. داده های گردآوری شده با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و آزمون های؛ تی در گروه های مستقل و تحلیل واریانس دو طرفه، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های پژوهش، حاکی از آن است که؛ بین میانگین مهارت های تفکر فلسفی دانش آموزان گروه های کنترل و آزمایش، تفاوت معنی دار وجود دارد. تفکر فلسفی و مولفه های تشکیل دهنده آن در دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی که در درس علوم با روش تدریس کاوشگری، آموزش دیده اند، بیشتر از دانش آموزانی است که با روش تدریس سنتی، آموزش دیده اند بنابراین روش تدریس کاوشگری، موجب افزایش مهارت های تفکر فلسفی دانش آموزان در گروه آزمایش، شده است هم چنین نتایج پژوهش نشان داد؛ به استثنای مولفه جامعیت، بین مهارت های تفکر فلسفی و مولفه های تشکیل دهنده آن در، بین دانش آموزان دختر و پسر گروه آزمایش، تفاوت معنی دار وجود ندارد.
