هدف این پژوهش، شناسایی و اولویت بندی چالش های مربوط به شیوه های ارزشیابی از آموخته های دانشجویان در نظام آموزش عالی ایران است. جامعه آماری این پژوهش در بخش کیفی 12 نفر از مدرسان باسابقه آموزشی دانشگاه بوعلی سینا هستند که بر طبق نمونه گیری ملاک محور انتخاب شدند. سپس در بخش کمی 384 نفر دانشجوی کارشناسی از طریق نمونه گیری طبقه ای نسبتی انتخاب شدند. داده های مربوط به مدرسان از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته جمع آوری و با استفاده از روش مقوله بندی تحلیل گردید و داده های کمی حاصل از پرسشنامه محقق ساخته که از دانشجویان گردآوری شد، از طریق روش تحلیل عامل اکتشافی تحلیل گردید. یافته ها نشان داد،به ترتیب اولویت شش عامل؛ عدم آشنایی اساتید با اهداف ارزشیابی، مشکلات موجود در ساختار نظام آموزش عالی، بی توجهی به پیامدهای منفی شیوه های ارزشیابی، نبود بسترهای لازم برای اجرای ارزشیابی مستمر، عدم توجه به کسب مهارت های سطوح بالا و عدم تاکید شیوه های ارزشیابی به حیطه های مختلف یادگیری 36/41درصد از واریانس کل مقیاس را تبیین می کنند. در نتیجه می توان گفت ارزشیابی از آموخته های دانشجویان به عنوان بخشی از فرآیند یادگیری با چالش های متعددی روبروست که این چالش ها، فرآیند یادگیری در نظام آموزش عالی ایران را در تنگنا قرار می دهد.
