آگاهی از آنچه که حیات‌وحش از آن تغذیه می‌کنند یکی از اساسی‌ترین الزامات برای شناخت رفتار و جایگاه بوم‌شناختی آن‌ها است و تعیین روابط تغذیه‌ای در یک اکوسیستم بخش کلیدی بسیاری از مطالعات اکولوژیکی است. روش تجزیه سرگین یک روش رایج برای مطالعه اکولوژی تغذیه گوشت‌خواران انسان گریز است. مطالعه حاضر باهدف بررسی رژیم غذایی زیرگونه زیرگونه پلنگ ایرانی با استفاده از روش تجزیه سرگین در بازه زمانی زمستان ۱۳۹۸ تا زمستان ۱۴۰۱ در منطقه حفاظت شده پرور انجام شد. در مجموع ۷۴ نمونه سرگین در منطقه موردمطالعه جمع‌آوری گردید که در کل ۹۹ آیتم غذایی شناسایی شد که در این میان گونه‌های گراز با ۲۳/۴۱ درصد، گوسفند اهلی با ۳۷/۱۲ درصد و قوچ و میش با ۲۷/۹ درصد، بالاترین فراوانی را در نمونه‌های سرگین گونه پلنگ داشتند، همچنین طبق نتایج به‌دست‌آمده توسط شاخص جیکوب نیز گونه‌های مرال، شوکا و کل و بز ارجحیت بالایی در رژیم غذایی گونه پلنگ داشتند. یافته‌های ما نشان داد که اگرچه فراوانی سم‌داران وحشی در رژیم غذایی پلنگ بیش‌تر از گونه‌های اهلی موردمطالعه است. امّا از لحاظ آماری تفاوت معنی‌داری بین دو گروه مذکور در رژیم غذایی پلنگ در منطقه حفاظت شده پرور دیده نشد، همچنین بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، تفاوت معنی‌داری بین هیچ‌کدام از گروه‌های تغذیه‌ای (دام اهلی، سم‌داران وحشی، پستانداران متوسط جثه و جوندگان) در فصول رویش و خزان مشاهده نشد. پهنای آشیان بوم‌شناختی غذایی زیرگونه زیرگونه پلنگ ایرانی نیز با استفاده از شاخص‌های لوینز، شانون - وینر و معیار اسمیت اندازه‌گیری شد که نشان داد گونه زیرگونه زیرگونه پلنگ ایرانی در منطقه حفاظت شده پرور پهنای نیچ وسیعی دارد.
