وجود نانوذرات بر وضعیت فیزیولوژیک ماهیان اثرگذار بوده و باعث کاهش عملکرد ایمنی ماهیان میشود، از این رو استفاده از محرکهای ایمنی نظیر ملاس بسیار ضروری بهنظر میرسد. تعداد 250 بچهماهی کپور معمولی بهمدت 42 روز در چهار دسته، جیره فاقد ملاس (تیمار 1)، جیره حاوی 5/0 درصد ملاس (تیمار 2)، جیره حاوی 1 درصد ملاس (تیمار3) و جیره حاوی 2 درصد ملاس (تیمار 4) تقسیم شدند. سپس به هرکدام از گروه‌ها 50 درصد غلظت کشنده نانو آهن بهمدت چهارده روز اضافه شد. بررسیهای بافتشناسی ماهیان که در معرض ملاس و نانو ذرات آهن قرار داشتند، نشان دهنده بروز ناهنجاریهای ساختاری در بافت کبد بود. بهطوریکه این تغییرات در مقایسه با بافتهای گروه شاهد اختلاف بسیاری داشت. نتیجه گیری نهایی تحقیق حاضر نشان داد که تیمار نانوآهن منجر به بروز آسیب‌های بافتی در کبد کپور ماهیان گردید؛ اگرچه عارضه هیستوپاتولوژیک در تیمارهای ترکیب نانوآهن و ملاس نیز مشاهده شد، اما شدت آسیب‌ها با افزایش غلظت ملاس کاهش یافت. به نظر میرسد اثر گذاری منفی نانوذرات آهن بر بافت کبد کپور معمولی توسط ملاس به حداقل رسیده است.
