یکی از بارزترین نمادهای خشوع و اسباب قرب الهی، سجده است. واژه «سَجَدَ» در لغت به معنای سرفرو آوردن و «سجود» به مفهوم گذاشتن پیشانی بر زمین است. معنای اصطلاحی سجده «به مفهوم رفتن از حالت قیام به مکان سجده به نحوی که هفت قسمت از بدن نمازگزار بر زمین قرار بگیرد». بر این اساس سجده تلاوت به سجده‌ایی گفته می‌شود که به سبب تلاوت یا شنیدن آیه‌ای معین سجده ادا گردد. در گستره آیات، حکم تکلیفی، کیفیت ادا و سایر جزئیات مرتبط با سجده تلاوت میان مذاهب اربعه اختلاف وجود دارد. پایان نامه حاضر به روش توصیفی تحلیلی از نوع تحلیل محتوا به بررسی احکام سجده تلاوت در مذاهب اربعه پرداخته است. در مسئله حکم سجده تلاوت برای شخص تلاوت‌کننده اقوال مختلفی ارائه شده است که برخی معتقد به وجوب و برخی معتقد به سنت هستند که نظر راجح میان آن اقوال، سنت بودن سجده برای شخص تلاوت‌کننده، مستمع و سامع می‌باشد. نیز مسئله مواضع سجده تلاوت در نزد مذاهب اربعه دارای اختلاف رأی است که خود به دو مبحث تقسیم می‌شود. همچنین مواضع مورد اتفاق و مواضع مورد اختلاف سجده در قرآن، فقها در این باره نظرات خود را با دلایل بیان کرده‌اند که رأی راجح در این مسئله سنت بودن سجده تلاوت در نمازهای جهری است و سجده در نمازهای سرّی هم مشروعیت دارد. مباحث فوق در این پژوهش به صورت مفصل و با بیان و تببین و ترجیح اقوال و آرای فقهای اسلامی در این پژوهش بیان شده است.
