ماهیان نیز مانند سایر موجودات زنده جهت تامین بقا و گسترش نسل بایستی با محیط زیست خود سازش حاصل نمایند. توانایی در تولید مثل مکرر در طول دوره زندگی مهمترین مسئله حیاتی در این مبارزه می باشد که به منظور بازماندگی بیشتر صورت می-پذیرد. عادات تولیدمثلی بمنزله حیاتی ترین سازگاری ماهی با محیط زیست جهت تامین بقاء گونه می باشد. مطالعات متعدد در زمینه شناخت الگوهای تولید مثلی و رفتارهای مربوط، در سال های اخیر روبه رشد بوده و استفاده از تکنیک ها و روش های جدید علمی عامل موثری در تسریع این روند است. طی سالیان متمادی تکثیر و پرورش آبزیان در کشورهای دنیا تابع بهره گیری از خصوصیات زیستی و بویژه تولید مثلی آنها بوده که از طریق انجام پژوهش های پایه در این زمینه روی گونه های بومی در آبهای داخلی و دریایی مربوطه تحقق یافته است. موفقیت تولید مثلی یکی از مهمترین وقایعی است که می تواند سازگاری فرد، گونه یا جمعیت را در مسیر تکاملی روشن سازد. بعبارت دیگر تولید مثل یک پدیده اساسی فیزیولوژیک است که بوسیله آن موجودات زنده بقای خود را تضمین می نمایند. اگرچه روش های تولید مثلی در گونه های مختلف آبزیان متفاوت است لیکن این تنوع در افراد متعلق به یک گونه نیز بر حسب شرایط ویژه زیست محیطی که در آن زندگی می کنند دیده می شود. ماهیان دارای تنوع قابل ملاحظه ای از روش های تولید مثلی هستندکه درک درست استراتژی های بکار گرفته شده در این امر در بسیاری از تصمیم گیری های مرتبط با تکثیر و پرورش نقش دارد. برخی از ماهیان دارای تخم ریزی دسته جمعی بوده و گامت ها را آزادانه در آب رها می سازند، درحالی که برخی دیگر به آشیانه سازی می پردازند و از قلمرو خود محافظت می کنند. در برخی از گونه ها لقاح داخلی است و تخم های لقاح یافته، لارو و یا حتی نوزادهای بالغ را بوجود می آورند ولی در اغلب گونه ها لقاح خارجی می باشد.
