خشکه دار یکی از اجزای اصلی در جنگل های طبیعی است و لزوم بررسی آن جهت تحقق اهداف جنگل شناسی همگام با طبیعت امری ضروری به نظر می رسد. با توجه به اهمیت چوب سوخت برای جنگلنشینان زاگرس، درختان خشک در گلاجارها به سرعت قطع و برداشت می شونداما در توده های مقدس و کمتر دست خورده زاگرس خشکه دار هنوز مشاهده می شود. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت کمی و کیفی خشکه داردر توده های کمتر دست خورده سطح شهرستان بانه انجام شده است. نمونه برداری بر اساس پروتکل 2016 و با استفاده از تعداد 28 قطعه نمونه 600 مترمربعی صورت گرفت. در هر کدام از قطعه نمونه ها، خشکه دارهای موجود شناسایی و مشخصه های کمی و کیفی شامل قطر، ارتفاع، گونه و درجه ی پوسیدگی ثبت شد.برای هر قطعه نمونه متغیرهای محیطی (شیب، جهت، ارتفاع و مساحت) نیز ثبت گردید. نمونه ترکیبی خاک از چهار گوشه و مرکز قطعه نمونه جمع آوری و عوامل (بافت خاک، pH، EC، کربن آلی، نیتروژن کل، پتاسیم و فسفر) در ازمایشگاه اندازه گیری شد. در هر یک از قطعات نمونه زادآوریگونه های چوبی در سه کلاسه ارتفاعی و دو فرم دانه و شاخه زاد ثبت شد. نتایج نشان داد که کل حجم خشکه دارها بدون در نظر گرفتن نوعو درجه پوسیدگی 14/062 متذ مکعب در هکتار است. کنده ها، خشکه دار افتاده و سرپا به ترتیب 6/772، 6/079 و 1/211 متر مکعب در هکتار را به خود اختصاص دادند. بیشترین حجم خشکه دارها متعلق به درجه پوسیدگی دو و سه می باشد و درجه پوسیدگی چهار از کمترین مقدار حجم برخودار است. تعداد کل زاد اوری گونه های درختی بدون در نظر گرفتن گونه و فرم رویشی 1262 اصله در هکتار بودکه مازودار و ویول بیشترین تعداد را به خوا اختصاص می دهند. آنالیز گرادیان مستقیم RDA نشان داد از میان متغیرهای محیطی انتخای شده چهار متغیر موقعیت مکانی، تاج پوشش، اسیدیته و مقدار نیتروژن و همچنین خشکه دار ایستاده با درجه پوسیدگی یک، برودار افتاده با درجه پوسیدگی سه، مازودار ایستاده با درجه پوسیدگی دو، کنده برودار با درجه پوسیدگی چهار و کنده مازودار با درجه پوسیدگی سه بیشترین تاثیر را بر ترکیب و تعداد زاداوریگونه های چوبی داشتند. نتایج این بررسی بیانگر بالا بودن حجم خشکه دار در توده های کمتر دست خورده زاگرس سمالی و اهمیت آنها در استقرار زاد آوری گونه های چوبی می باشد
