مرحله آخر فرآیند تجزیه زمانی شروع می شود که تجزیه و تخریب لیگنین اتفاق می افتد، یعنی بعد از گذشت یکسال از شروع فرآیند. فاکتورهای تنظیم کننده تجزیه لیگنین و در نتیجه لاشبرگ در این مرحله کمتر شناخته شده و اطلاعات ما درخصوص چگونگی این فاکتورها در میان لاشبرگها و رویشگاههای گوناگون با شرایط اقلیمی و خاکی متفاوت، کمتر است. بنابراین جهت نیل به این مهم، مطالعه حاضر با هدف تعیین چگونگی کنترل تخریب لیگنین و در نتیجه نرخ از دست دهی ماده آلی لاشبرگ بوسیله نیتروژن، کلسیم و منگنز در لاشبرگ گونه های نوئل، توسکای ییلاقی و افراپلت در دو رویشگاه نوئل خالص و آمیخته بعد از گذشت 400 روز از فرآیند تجزیه در منطقه لاجیم انجام شد. نتایج نشان داد که نرخ تجزیه لاشبرگ گونه ها به غیر از افراپلت در رویشگاه نوئل آمیخته نسبت به نوئل خالص بیشتر بود. در رویشگاه نوئل خالص نرخ تجزیه لاشبرگها با غلظتهای منگنز و کلسیم ارتباط مثبت معنی داری داشت اما بین غلظتهای منگنز و کلسیم با غلظت لیگنین هیچ گونه ارتباط معنی داری وجود نداشت. در رویشگاه نوئل آمیخته غلظتهای نیتروژن و لیگنین با نرخ تجزیه لاشبرگها بترتیب ارتباط معنی دار مثبت و منفی داشتند. همچنین در این رویشگاه بین غلظتهای کلسیم با لیگنین ارتباط معنی دار منفی وجود داشت. در ارتباط با نوع لاشبرگ بغیر از لاشبرگ سوزنی برگ، که میزان نیتروژن به عنوان فاکتور تنظیم کننده نرخ تجزیه در مرحله آخر محسوب می گردد، هیچ یک از فاکتورهای کیفی توصیفی (نیتروژن، لیگنین، منگنز و کلسیم) بر نرخ تجزیه لاشبرگ در مرحله آخر تاثیر نداشتند.
