جنگل های طبیعی پده که در حاشیه رودخانه های استان خوزستان عرصه وسیعی را پوشانده اند، با تخریب فراوان مواجه می باشند. بدین ترتیب جنگل کاری ممکن است راه حل مناسبی برای احیای این بیشه زارهای تخریب یافته باشد. کاشت گونه های Eucalyptus camaldulensis، Acacia salicina و Dalbergia sissoo در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه بلوک در سال 1372 در حاشیه رودخانه دز صورت گرفت. برای ارزیابی ماکروفون خاک در اواسط آبان 1387 با استفاده از دو قطعه نمونه به ابعاد 0.5×0.5 متر در هر کرت آزمایشی، جانداران موجود در لاشریزه و خاک تا عمق 25 سانتی متری به طور دستی و به سرعت خارج شده و در کیسه هایی جمع آوری شدند. سپس تعداد و وزن تازه آنها در آزمایشگاه اندازه گیری گردید. در مجموع 18 نمونه برداشت شد. در این تیمارها کرم خاکی بیشترین بخش ماکروفون خاک را تشکیل می داد. تعداد و زیوزن کرم خاکی در خاک آکاسیا بیشتر بود، اما در مورد بندپایان در تیمارهای مختلف تفاوت معنی داری وجود نداشت، به دلیل این که بخش عمده ماکروفون خاک را کرم خاکی تشکیل داده است، بنابراین همان تفاوت هایی که در فراوانی کرم خاکی وجود داشت در مورد ماکروفون هم مشاهده شد. فراوانی و زیوزن کرم خاکی و ماکروفون خاک با نسبت کربن به ازت همبستگی منفی داشت. کمتر بودن فراوانی و زیوزن کرم خاکی در عرصه اکالیپتوس می تواند به علت وجود ترکیبات فنولیک برگ اکالیپتوس و محدودیت ازت در خاک باشد. به طورکلی می توان چنین نتیجه گرفت که جنگل کاری گونه های مختلف تاثیر متفاوتی بر روی فراوانی و زیوزن ماکروفون خاک به ویژه کرم خاکی داشته است. با توجه به افزایش ماکروفون خاک و ایجاد خاک با حاصل خیزی بهتر به وسیله آکاسیا، این گونه برای جنگل کاری در منطقه مناسب تشخیص داده شد
