رمان اهل غرق نوشته ی منیرو روانی پور از برجسته ترین آثار ادبی است که به شیوه ی رئالیسم جادویی نگاشته شده است. رمان اهل غرق را بر اساس نظریه ی ساختاری تودوروف بررسی کرده ایم تا ضمن استخراج پی رفت ها و گزاره های داستان به پیوند طرح رمان با ژرف ساخت آن دست یابیم. طرح دوبنی رئالیسم جادویی در رمان اهل غرق بر مبنای دو روایت کلی واقع گرایی و جادویی شکل گرفته است؛ این طرح دوبنی در ساختار روایت رمان نمایان است. داستان با یک پی رفت جادویی شروع می شود و با یک پی رفت واقع گرایی پایان می یابد. روایت جادویی از 43 پی رفت، و روایت واقع گرایی از 92پی رفت تشکیل شده است پی رفت های داستان به شیوه ی زنجیره ای و درونه گیری با هم ترکیب شده اند. استفاده ی نویسنده از شیوه ی رئالیسم جادویی به سبب امکان جمع متضادها در این شیوه است تا بتواند با بیان متناقض نما عشق و سیاست را با هم ترکیب کند تا در پرتو این ترکیب نشان دهد چه میزان از دعویی های عاشقانه مبتنی بر انگاشت های سیاسی است همچنان که تدابیر سیاسی بر اساس عشق و عدم تأمل استوار است و نتوانسته ایم به سیاست با نگاه انتقادی مواجه شویم. نویسنده با این طرح، گذشته و آینده را به هم می پیوندد و ضمن نقد سیاست های کهن، استعمار نو و مجریان آن، ختم گذشته و ضرورت دگرگونی را نشان می دهد.
