چکیده: مطابق قرآن کریم، فقط خداوند از غیب آگاه است. امکان غیب گویی از سوی پیامبر یا ائمه در مواردی است که حکمت خداوند ایجاب کند. بنابراین، لازم است روشن شود نقل پیشگویی ها در متون ادبی در قالب بیان خواب یا اخبار منجمان و طالع بینان چه هدفی دارد؟ هدف اصلی پیشگویی ها آن است که هرچه انسان انجام می دهد نتیجه تدبیر و عملکرد خود اوست. نقل روایت هایی که بیانگر موافق آمدن تدبیر شخص با آگاهی از عاقبت کار است، پندی است برای انسان که حد انسانی خود را نگه دارد؛ چون دانایی او نسبت به مسائلی که به وی مربوط نیست برای او توانایی ایجاد نمی کند. در برخی موارد نیز پیشگویی، شیوه ای است که خردمندان برای پند دادن به حاکمان ستمگر در پیش گرفته اند. گاهی نیز ادعای پیشگویی، شیوه ای برای عملی کردن تدبیرهای پنهان است. کلیدواژگان: ادب تعلیمی، پند و اندرز، طالع بینی، غیب گویی، علم احکام نجوم، فال
