واژه کرد در دو جای شاهنامه بکار رفته است یکی در دوره ضحاک و دیگری در دوره اردشیر بابک. محققان لفظ کرد را در شاهنامه به معنی قوم دانسته اند، لیکن این تلقی با متون کهن که واژه کرد را به معنی شغل و پیشه یا مترادف چوپان و شبان بکار برده اند منافات دارد در عین حال تلقی معنی قوم یا زبان از واژه کرد در گزارش متون قدیم، موجب تردید و بیزاری خلاف واقع نسبت به هموطنانی می شود که به قوم کرد منسوب هستند. در مقاله حاضر با بررسی متون کهن فارسی و برخی متون عربی روشن گشته است که لفظ کرد به معنی پیشه و شغل شبانی بکار رفته است.
