چاپ انتقادی متون کهن– اعم از نظم و نثر- با روش‌های تصحیح اقدم نسخ یا التقاطی در برخی موارد امکان پذیر نیست مثل مواردی که از یک متن فقط یک نسخه موجود است یا اینکه دچار تحریف و تغییر کاتبان شده و نسخه‌های متعدد نیز ضبط-های تغییر یافته را رونویس کرده‌اند و همین تغییر و تحریف‌ها به فرهنگ‌ها راه یافته و مبنای توضیح و تبیین سایر متون شده است. با توجه به پیوند شاخه‌های متعدد زبان‌های ایرانی و حفظ بسیاری از ریشه واژگان زبان فارسی در گویشهای موجود که کمتر دستخوش تغییر و تحول دنیای معاصر شده، می‌توان برای فهم و تبیین واژگان و اصطلاحات متون کهن یا تصحیح ضبط‌های نادر و دشوار به گویش‌ها و لهجه‌های متعدد و آداب و رسوم رایج در سراسر ایران تکیه کرد. بررسی و تحقیق متون کهن با این دیدگاه، غیر از حلّ مشکلات متون کهن، می‌تواند وحدت ملی را استحکام بیشتری ببخشد، اقشار و قومیت‌های مختلف به جای انزوا طلبی و احساس غریبگی، خود را در آئینه ایران پهناور و یکپارچه منتهی با جلوه‌های رنگارنگ و منشورگون بنگرند و ضرورت چاپ و نشر و قرائت متون کهن را بیش از پیش مسجّل سازد.
