نخستین گام ها برای شناخت پیشینیان از طریق شناخت واژه ها و چگونگی درک و دریافت پیوستگی و کاربرد آن ها است. زبان فارسی از شاخه ی زبان های هند و ایرانی است. محققان، پژوهش های زیادی در زمینه ی زبان و ریشه های آن انجام داده اند و به پیوستگی بسیاری از زبان ها پی برده اند. برای شناخت زبان فارسی نیز تلاش های فراوانی انجام شده است از جمله کتاب فرهنگ واژە شناختی زبان فارسی محمد حسن دوست یکی از این کارهاست که در آن به ریشه شناسی برخی از واژگان زبان فارسی پرداخته شده است. در این کتاب، برای شناخت یا وجه اشتقاق برخی واژگان فارسی به سابقه یا معادل آن ها در زبان کردی به عنوان یکی از زبان های ایرانی توجه شده است. در این پایان نامه، به نقد و بررسی این مدخل های کتاب فرهنگ ریشه شناختی مبتنی بر اشتراکات زبانی «ریشه، معنی و آوا» در زبان کردی (سورانی- اردلانی) پرداخته ایم. از مجموع پنج هزار و پانصد مدخل، بیشتر از نصف این واژگان، دارای واج های یکسان و بیشتر از یکهزار و پانصد مدخل دارای اشتراکات ریشه ای با زبان کردی است. چگونگی ساخت و دگرگونی ها و فرآیندهای زبانی که هر زبانی ناگزیر از آن هست، در این دو زبان دیده می شود و این اشتراکات نتیجه ی تبادلات فرهنگی و پیوندهای تاریخی، اجتماعی در گذر زمان است. حاصل این پژوهش نشان می دهد زبان کردی، توان ابهام زدایی و ریشه شناختی بسیاری از واژگان رایج یا فراموش شده ی زبان فارسی را دارا است.
