با توجه به اهمیت زمان در داستان نویسی مدرن در این پایان نامه به تحلیل تطبیقی زمان براساس نظریه ژنت در رمان های« طوبا و معنای شب» نوشته «شهرنوش پارسی پور» و«حصار وسگ های پدرم» نوشته« شیرزاد حسن» پرداخته ایم .«شهرنوش پارسی پور» و« شیرزاد حسن» در ادبیات فارسی وکوردی جز نویسندگان مطرح وشناخته شده ، می باشند که آثار زیادی از خود برجایی گذاشته اند، . پژوهش حاضر بر آن است تا با روش تحلیلی- توصیفی زمان روائی در رمان های «طوبی و معنای شب» و« حصار و سگ های پدرم »بر مبنای جامعترین رویکردها در رابطه با عنصر موردنظر برحسب نظرات ناقدان این حوزه در آثار روایی این دو نویسنده بپردازد. رهیافت این پژوهش حاکی از آن است که هردو نویسنده در نگارش آثار روایی خود توانسته ا ند با بر هم زدن نظم منطقی زمان و حرکت از زمان تقویمی به زمان متن، به گزینش های مختلفی دست یابند و به نقل روایتهای گذشته نگر و آینده نگر درحجمی گسترده بپردازند. علاوه بر این، بررسی تداوم و بسامد نقل وقایع در آثار روایی مذکور روشن می سازد که کنش های آنها از ضرباهنگ و شتابی مناسب با مقصود نویسنده برخوردارند و ارتباط مستقیم و معناداری با محتوای هر یک از رمانهای موردنظر برقرارنموده اند.
