شوری یکی از عوامل محدود کننده پرورش انگور در مناطق گرم و خشک ایران است. با قرار دادن دو رقم انگور (Vitis vinifera) ریش بابا و صاحبی، در معرض سطوح مختلف شوری، برخی شاخص های فیزیولوژیکی دو رقم ، مذکور شامل میزان فتوسنتز، هدایت روزنه ای، دی اکسید کربن زیر روزنه ای و تعرق به صورت یک آزمایش فاکتوریل ، و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با دو عامل رقم در 2 سطح تنش شوری در 7 سطح شامل صفر (شاهد)، 25، 50، 75 ، 100 ، 125 و 150 میلی مولار کلرید سدیم در 4 تکرار ارزیابی گردیدند. نهال های ریشه دار، در گلدان های حاوی پرلیت کشت و با محلول هوگلند تغذیه شدند. تیمار شوری به مدت روز 20 اعمال گردید. اندازه گیری پارامتر های تبادلات گازی هر3 روز یکبار در ساعت11-9 صبح انجام شد. تنش شوری تأثیر معنی دار بر این پارامتر ها داشت. با افزایش شدت تنش، میزان فتوسنتز، هدایت روزنه ای و تعرق در هر دو رقم کاهش یافت. میزان دی اکسید کربن زیر روزنه ای با تشدید تنش، ابتدا کاهش و سپس افزایش یافت. کاهش اولیه آن با کاهش هدایت روزنه ای و افزایش بعدی با عدم استفاده از آن در فرآیند فتوسنتز ارتباط داشت. با توجه به پارامتر های اندازه گیری شده، رقم ریش بابا نسبت به شرایط تنش شوری متحمل تر ارزیابی گردید.
