امروزه تحقیقات گسترده ای روی بسترهای رایج در کشت بدون خاک انجام می شود تا با توجه به مسائل اقتصادی، نوع کشت و تأثیر این بسترها روی خصوصیات کمی و کیفی محصول، بستر مناسب برای هر گیاه تعیین شود. به منظور بررسی صفات کمی و کیفی توت فرنگی در واکنش به بسترهای مختلف کشت بدون خاک، این پژوهش در گلخانه ی گروه علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه کردستان در تابستان 1395 در شش محیط کشت شامل پوکه + پرلایت (50 :50)، زئولیت + پرلایت (50 :50)، پوکه + زئولیت (50 :50)، پوکه 100 درصد، پرلایت 100 درصد و زئولیت 100 درصد انجام گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار و 3 تکرار اجرا گردید. هر واحد آزمایشی دربرگیرنده ی 4 گلدان بوده و درمجموع 72 گلدان استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که محیط کشت زئولیت نسبت به سایر محیط کشت ها سبب بهبود خصوصیات رشدی توت فرنگی از جمله تعداد برگ، تعداد طوقه و وزن خشک ریشه و بخشهای هوایی شد. بیشترین میزان K، Fe، Zn و Cu در زئولیت و یا محیط کشت های ترکیبی زئولیت مشاهده شد. میزان TA و TSS تحت تأثیر مرحله برداشت قرار گرفت. همچنین محیط کشت، میزان TA، ویتامین ث و سفتی را تحت تأثیر قرار داد. سایر ترکیبات کیفی میوه از جمله فنول، فلاونوئید، DPPH و آنتوسیانین تحت تأثیر مراحل برداشت، اختلاف معنی داری نشان دادند. اثر محیط کشت و مرحله برداشت بر تعداد میوه و عملکرد کل معنی دار بود. بیشترین تعداد میوه و عملکرد در مرحله سوم و بیشترین وزن میوه در مرحله اول برداشت به دست آمد. بیشترین تعداد میوه در محیط کشت های ترکیبی زئولیت با پوکه و پرلایت به دست آمد و محیط کشت زئولیت + پرلایت بیشترین وزن میوه را داشت. بر اساس نتایج حاصل از این پژوهش، محیط کشت زئولیت سبب بهبود خصوصیات رشدی شد و در ترکیب با پرلایت سبب بهبود عملکرد میوه ی توت فرنگی گردید.
