خشکی از مهم ترین تنش های محیطی است که بیشتر خصوصیات رشدی و فیزیولوژیکی گیاهان را تحت تأثیر قرار می دهد و همه ساله خسارت عظیمی بر اثر خشک سالی به محصولات کشاورزی وارد می شود. با توجه به این که کشور ایران جزو مناطق خشک جهان محسوب می شود لذا اتخاذ روش هایی چون بهره برداری صحیح از آب موجود، کشت گیاهان مقاوم، شناسایی عواملی که در مقاومت گیاه نسبت به تنش خشکی نقش دارند و نیز به دست آوردن شاخص یا شاخص های که با اندازه گیری آن ها بتوان حساس یا مقاوم بودن گیاه را پیش بینی کرد از اهمیت خاصی برخوردار است. پلی آمین ها به منظور افزایش مقاومت گیاهان در برابر تنش های زنده به کار برده شده اند و امروزه از انواع مختلف پلی آمین ها جهت افزایش مقاومت گیاهان در برابر تنش های محیطی از جمله تنش خشکی و شوری و تنش گرمایی استفاده شده است؛ بنابراین این پژوهش به منظور به کارگیری پلی آمین گاما-آمینوبوتیریک اسید در جهت کاهش اثر تنش خشکی صورت گرفت. آزمایش در مزرعه ی گروه علوم باغبانی دانشگاه کردستان به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، با سه عامل رقم (دو سطح)، گاما- آمینوبوتیریک اسید (سه سطح 0، 25 و 50 میلی مولار) و خشکی (دو سطح شاهد و 30 درصد تبخیر و تعرق) در طی بهار و تابستان 1394 انجام گرفت. هر بلوک آزمایشی شامل 24 گلدان (12 گلدان بی دانه سفید و 12 گلدان خوشناو) بود. نتایج به دست آمده نشان دادند که تنش خشکی باعث کاهش خصوصیات مورفولوژیکی ازجمله تعداد برگ، وزن خشک شاخه و ریشه، حجم ریشه و ماده ی خشک کل شد. همچنین تنش خشکی، محتوای نسبی آب برگ، پایداری غشاء سلولی، میزان کلروفیل a، b، کلروفیل کل و کاروتنوئید را کاهش و میزان پرولین، کربوهیدرات های محلول کل، پروتئین های محلول کل، مالون دی آلدئید، پراکسید هیدروژن و فعالیت آنزیم های ضداکسایشی را افزایش داد. کاربرد 25 و 50 میلی مولار گاما-آمینو بوتیریک اسید سبب افزایش خصوصیات مورفولوژیکی، محتوای نسبی آب برگ، پایداری غشاء سلولی، میزان کلروفیل a، b، کلروفیل کل و کاروتنوئید، میزان پرولین، کربوهیدرات های محلول کل، پروتئین های محلول کل و فعالیت آنزیم های ضداکسایشی شده و کاهش میزان مالون دی آلدئید و پراکسید هیدروژن شد. اثر غلظت 50 میلی مولار گاما آمینوبوتیریک اسید روی صفات موردبررسی بیشتر بود.
