تیمور جوادی

توت فرنگی (.Fragaria × ananassa Duch) یکی از مهم ترین محصولات باغی در ایران و جهان به شمار می رود. کشت توت فرنگی به خاطر پتانسیل بالای تولید و کیفیت میوه، غنی از ویتامین ث، منگنز، پتاسیم، اسیدفولیک، آنتوسیانین ها، فلاونول ها و فلاونویید ها دارای اهمیت اقتصادی و تغذیه ای است. به منظور بررسی اثر اسیدهیومیک و دو نوع محیط کشت مختلف بر ویژگی های توت فرنگی رقم آروماس و دیامنت، آزمایشی در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار و 3 تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه کردستان انجام گرفت. تیمارها شامل محیط کشت حاوی 50 درصد کوکوپیت و 50 درصد پرلایت و ترکیبی از پوکه ریزودرشت به نسبت مساوی بود. سه سطح هیومیک اسید 0، 300 و 600 میلی گرم در لیتر برای تغذیه گیاهان همراه با محلول غذایی استفاده گردید. عناصر غذایی موردنیاز گیاهان توت فرنگی با دادن محلول غذایی هوگلند تغییر داده شده به صورت یک روز در میان صورت گرفت. دور آبیاری، دمای محیط و رطوبت اشباع برای تیمارها ثابت در نظر گرفته شد. در این آزمایش تعداد و سطح برگ، طول و حجم ریشه، وزن تر و خشک بخش هوایی و ریشه، ماده خشک کل، ، کلروفیل a، b و کل، کربوهیدرات های محلول کل، پروتئین محلول کل، عملکرد و تعداد زیادی از خصوصیات میوه( وزن میوه، سفتی، اسیدیته کل، مواد جامد محلول میوه، ویتامین ث، شاخص های رنگینگی، فنول کل، فلاونوئید و ظرفیت ضد اکسایشی)، میزان فعالیت آنزیم نیترات رداکتاز برگ و ریشه اندازه گیری شدند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که کاربرد هیومیک اسید در هر دو نوع محیط کشت باعث بهبود در خصوصیات رویشی، فیزیولوژیکی، عملکرد و خصوصیات کیفی میوه در هر دو رقم شد. کاشت گیاهان توت فرنگی در محیط کشت کوکوپیت و پرلایت در مقایسه با محیط کشت پوکه سبب افزایش حجم و طول ریشه، وزن تر و خشک ریشه، تعداد و وزن تر طوقه، سطح برگ، وزن تر و خشک دم برگ، وزن تر و خشک برگ، وزن خشک شاخساره، وزن خشک کل و عملکرد شد. رقم دیامنت خصوصیات رویشی مناسب تری نسبت به آروماس نشان دادند. فعالیت آنزیم نیترات رداکتاز در ریشه هردو رقم با افزایش غلظت هیومیک اسید در هردو محیط افزایش یافت. میزان سفتی میوه، مواد جامد محلول و اسیدیته با افزایش مصرف هیومیک اسید افزایش یافت. به طورکلی کاربرد هیومیک اسید و کاشت گیاهان توت فرنگی در ترکیب کوکوپیت + پرلایت سبب بهبود رشد، عملکرد و خصوصی