عدم دسترسی به آب یکی از مهم ترین عوامل محدود کننده رشد و تولید محصول در سراسر دنیا به شمار می رود. تنش خشکی و شوری از طریق تاثیر بر پتانسیل آب در وضعیت آب در دسترس خاک تاثیر می گذارند. یکی از روش های مهم برای محدود کردن دسترسی گیاه به آب استفاده از پلی اتیلن گلیکول است. در این آزمایش گیاهان در معرض تنش اسمزی ناشی از پلی اتیلن گلیکول قرار گرفتند. همچنین برای تعدیل اثرات ناشی از تنش اسمزی از محلول پاشی گلایسین بتائین استفاده شد. به منظور انجام آزمایش بوته های توت فرنگی رقم پاروس در گلخانه در گلدان پلاستیکی کشت شدند. آزمایش به صورت فاکتوریل با دو فاکتور بر پایه طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار انجام شد. فاکتور اول محلول پاشی گلایسین بتائین در سه سطح (0، 30 و 60 میلی مولار) و فاکتور دوم تنش اسمزی ناشی از پلی اتیلن گلیکول در سه سطح (شاهد، تنش 6/0- و تنش 2/1- مگاپاسگال) بودند. خصوصیات مورفو- فیزیولوژیکی بوته های توت فرنگی رقم پاروس اندازه گیری شدند. تنش اسمزی باعث کاهش مقادیر صفاتی مانند تعداد برگ، سطح برگ، وزن خشک برگ، حجم ریشه، وزن خشک ریشه، محتوای نسبی آب برگ، پایداری غشاء سلولی، کلروفیل a، b و کل و تعداد، وزن تر، عملکرد، اسیدیته، ویتامین ث، فنل و ظرفیت ضد اکسایشی میوه و افزایش صفاتی مانند طول ریشه، پرولین، کربوهیدرات های محلول کل، مالون دی آلدهید، پراکسید هیدروژن، محتوای پروتئین های محلول کل، فعالیت آنزیم های پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز، مواد جامد محلول، آنتوسیانین، کربوهیدرات و pH میوه در بوته های توت فرنگی شد. کاربرد گلایسین بتائین باعث کاهش محتوای مالون دی آلدهید، پراکسید هیدروژن، اسیدیته و فنل میوه و افزایش تعداد برگ، وزن خشک برگ، سطح برگ، طول ریشه، حجم ریشه، وزن خشک ریشه، محتوای نسبی آب برگ، پایداری غشاء سلولی، کلروفیل a، b، کلروفیل کل، پرولین، کربوهیدرات های محلول کل، پروتئین های محلول کل و فعالیت آنزیم های پراکسیداز، آسکوربات پراکسیداز و تعداد، وزن تر، عملکرد، سفتی، مواد جامد محلول، ویتامین ث، آنتوسیانین، کربوهیدرات، ظرفیت ضد اکسایشی و pH میوه در بوته های توت فرنگی شد، اما کاربرد محلول پاشی و تنش اسمزی روی تعداد طوقه تاثیر معنی داری نداشت. بیشترین تاثیرات هم در غلظت 60 میلی مولار گلایسین بتائین مشاهده شد.
