تنش آبی از مهمترین عوامل محدود کننده پرورش محصولات در دنیا است. تنش آبی یک تنش چندبعدی است که بر صفات رویشی، روابط آبی، عکسالعملهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه تاثیر میگذارد. توتفرنگی در نقاط متعددی از دنیا کشت و کار میشود و به دلیل طبیعت علفی، سیستم ریشه سطحی و سطح برگ زیاد به تنش آبی حساس است. مطالعات متعددی در ارتباط با تاثیر تنش آبی بر صفات مختلف توت فرنگی انجام شده است. تنش آبی از طریق تاثیر بر وضعیت آبی گیاه سبب کاهش رشد رویشی به سبب عدم تامین آب کافی برای تورژسانس سلول میگردد. مطالعات مختلف نشان دادهاند که مقدار RWC با توجه به شدت تنش آبی در توتفرنگی کاهش مییابد. همچنین، کاهش در RWC سبب کاهش فتوسنتز در توتفرنگی و نهایتاً سبب کاهش ماده خشک تولیدی میگردد. نتایج تحقیقات نشان میدهد که توتفرنگی در تنش ملایم از طریق بستن روزنهها بوسیله مکانیسم اجتناب و در تنش شدید از طریق واکنشهای فتوسنتزی (واکنش غیرروزنهای) به تنش آبی عکسالعمل نشان میدهد. تنش آبی سبب افزایش حلشوندههای سازگار از قبیل پرولین و کربوهیدراتهای محلول در ارقام توتفرنگی شده است. سم ضدایی گونههای واکنشگر اکسیژن (ROS) در شرایط تنش آبی توسط سیستم دفاعی ضد اکسایشی آنزیمی و غیرآنزیمی انجام میگیرد. در توتفرنگی، در شرایط تنش آبی فعالیت آنزیمهی ضداکسایشی کاهش یا افزایش مییابد. وزن میوه و در نتیجه عملکرد توتفرنگی وابسته به مقدار آبی است که در طول گلدهی و نمو میوه دریافت میکند. بطور کلی ارقام مختلف توتفرنگی از طریق تنظیم اسمزی، سمزدایی ROSها و مکانیسم اجتناب به تنش آبی عکسالعمل نشان میدهند.
