توت فرنگی به عنوان گیاهی حساس به شوری در اقلیم های شور به شدت تحت تأثیر قرار گرفته و عملکرد آن به شدت کاسته می شود. براسینواستروئید توانایی حفاظت از گیاهان را در برابر تنش های مختلف محیطی را دارا هستند. بنابراین این پژوهش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با دو فاکتور تنش شوری در دو سطح (50 میلی مولار و صفر (شاهد)) و براسینولید نیز در سه سطح (بدون استفاده صفر، 3 میکرومولار و 6 میکرومولار) با 5 تکرار بر ویژگی های مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی توت فرنگی رقم کاماروزا انجام شد. نتایج نشان داد که تنش شوری سبب کاهش RWC، MSI، فنل کل، فلاونوئید، DPPH، آنتوسیانین، مواد جامد محلول، کروفیل a، b و کل، محتوای کربوهیدرات محلول کل، وزن خشک اندام هوایی، تعداد طوقه، مساحت، عملکرد و وزن خشک بوته شد. همچنین میزان فعالیت آنزیم SOD، POD، پرولین، پراکسیداسیون لیپیدی غشا و پراکسیدهیدروژن در تنش شوری افزایش یافت. کاربرد براسینولید تحت شرایط تنش شوری با افزایش مقدار RWC، فنل کل، فلاونوئید، DPPH، آنتوسیانین، مواد جامد محلول، کروفیل b و کل و محتوای کربوهیدرات محلول کل و کاهش مقدار فعالیت آنزیم SOD، میزان پرولین، پراکسیداسیون لیپیدی غشا منجر به افزایش حجم ریشه، تعداد و وزن خشک طوقه، مساحت و وزن خشک بوته شد. بر اساس نتایج این پژوهش می توان براسینولید 6 میکرومولار را برای کاهش اثرات منفی تنش شوری بر توت فرنگی توصیه کرد. هر چند که نیاز به بررسی های بیشتری برای استفاده از آن در مقدارهای بیشتر از 6 میکرومولار می باشد.
