افزایش هدایت الکتریکی و شوری در محلول خاک یکی از مهم ترین عوامل محدود کننده رشد و عملکرد در گیاهان است. شوری با سمیت یونی، تنش اسمزی، عدم تعادل هورمونی، کاهش تحرک عناصر غذایی و تولید گونه های اکسیژن فعال بر رشد و عملکرد گیاه تأثیر می گذارد. توت فرنگی یکی از محصولات حساس به شوری با آستانه تحمل dSm-1 1 هدایت الکتریکی در عصاره اشباع خاک است. به منظور بررسی اثر هدایت الکتریکی و اسید هیومیک روی خصوصیات رویشی، فیزیولوژیکی، عملکرد و برخی خصوصیات توت فرنگی رقم کاماروزا آزمایشی در چهار سطح هدایت الکتریکی ( dSm-1 8/0، 2/1، 6/1 و 2) و دو سطح اسید هیومیک (صفر و 1000 میلی گرم در لیتر) در شرایط گلخانه ای و به صورت کشت بدون خاک انجام شد. در این آزمایش وزن خشک ریشه، طوقه و اندام هوایی، حجم ریشه، تعداد طوقه، محتوای نسبی آب برگ، پایداری غشای سلولی، پرولین، پروتئین های محلول کل، فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و پراکسیداز، پراکسید هیدروژن، پرولین، کلروفیل a، b، کل و کاروتنوئید، غلظت عناصر نیتروژن، پتاسیم، روی و آهن، عملکرد و برخی خصوصیات کیفی و ضداکسایشی میوه اندازه گیری شدند. نتایج حاصل نشان داد که برخی شاخص های رشدی، محتوای نسبی آب برگ، شاخص پایداری غشاء سلولی، کلروفیل a، b، کل و کارتنوئید، غلظت عناصر نیتروژن، پتاسیم، روی و آهن، مواد جامد محلول و ویتامین ث با افزایش سطوح هدایت الکتریکی محیط کشت کاهش یافتند. با افزایش سطوح هدایت الکتریکی میزان پرولین، پراکسید هیدروژن، اسیدیته قابل تیتراسیون، فنول و فلاونوئید در این گیاهان افزایش یافتند. در هدایت الکتریکی dSm-1 2 فعالیت آنزیم های سوپراکسیددیسموتاز و پراکسیداز افزایش یافت. بیش ترین میزان پروتئین های محلول کل و میزان آنتوسیانین نیز در هدایت الکتریکی d dSm-1 2/1 و کم ترین آن در هدایت الکتریکی dSm-1 2 بدست آمد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که کاربرد اسید هیومیک در شرایط تنش و بدون تنش سبب افزایش در برخی خصوصیات رویشی، پایداری غشای سلولی، کلروفیل a، b، کل و کارتنوئید، آنزیم های سوپراکسیددیسموتاز و پراکسیداز، عناصر روی، آهن، عملکرد میوه، برخی خصوصیات کیفی و ضداکسایشی میوه و کاهش پراکسید هیدروژن گردید. می توان گفت تیمار اسید هیومیک با بهبود شرایط رشدی و همچنین بهبود صفات کیفی و ضداکسایشی میوه، مقاومت توت فرنگی رقم کاماروزا را در سطوح مختلف هدایت الکتریکی افزایش داد.
