تغییر آب و هوا به تدریج باعث افزایش وضعیت نامطلوب در سطح جهان شده است. گیاهان در معرض تنش های محیطی قرار می گیرند و رشد و نمو آنها را تحت تاثیر قرار می دهد و در نتیجه مانع بهره وری محصول گیاهی می شود. دی کلروفنوکسی تری اتیل آمین ( DCPTA ) گروهی از تنظیم کننده های رشد گیاهی است که تاثیرات مختلفی بر فرآیندهای فیزیولوژیکی در گیاهان دارد. بنابراین این پژوهش به منظور به کارگیری DCPTA در جهت کاهش اثر تنش خشکی برروی رقم توت فرنگی آروماس انجام شد. آزمایش در بهار و تابستان سال 1398 در گلخانه ی تحقیقاتی گروه علوم باغبانی دانشگاه کردستان به صورت فاکتوریل درقالب طرح کاملاً تصادفی با دوم عامل انجام گرفت. عامل DCPTA در چهار سطح (صفر، 8، 16 و 24 میلی گرم در لیتر) و عامل آبیاری در سه سطح (تیمار آبیاری اول روز اول محلول دهی با 1000 سی سی نصف محلول هوگلند، روز دوم و سوم آبیاری با 1000 سی سی آب، تیمار آبیاری دوم روز اول محلول دهی با 1000 سی سی نصف محلول هوگلند، روز دوم آبیاری با 1000 سی سی آب، روز سوم بدون آبیاری، تیمار آبیاری سوم روز اول محلول دهی با 1000 سی سی نصف محلول هوگلند، روز دوم و سوم بدون آبیاری) و 3 تکرار به صورت کشت بدون خاک اعمال شدند. نتایج حاصل از اثرات DCPTA بر گیاهان در شرایط تنش خشکی نشان داد که DCPTA در شرایط کمبود آب می تواند وزن خشک ریشه، حجم ریشه، وزن خشک برگ را به طور معنی داری نسبت به شاهد افزایش داده است. همچنین کربوهیدرات برگ در غلظت 16 میلی گرم در لیتر DCPTA در تیمار آبیاری دوم و سوم افزایش یافت. مقدار پرولین، پروتئین، پایداری غشای سلولی در تیمار آبیاری سوم و رنگدانه فتوسنتزی شامل کلروفیل a، b، کل و کاروتنوئید در تیمار آبیاری سوم افزایش یافته است. همچنین DCPTA سبب افزایش آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز برگ، پراکسیداز برگ و سوپر اکسید دیسموتاز میوه شد. عملکرد میوه، اسیدیته ی قابل تیتراسیون، ویتامین ث، فنول کل و فلاونوئید میوه در شرایط تیمار آبی سوم نسبت به شاهد افزایش یافت. همچنین DCPTA سبب کاهش هیدروژن پراکسید در شرایط کمبود آب شد. نتایج این پژوهش نشان داد که تیمار DCPTA می تواند در شرایط کمبود آب اثرات تنش را تعدیل کند و اثرات زیان بار تنش آب بر صفات رویشی و زایشی گیاه را تعدیل می کند.
