تنش شوری از مهم ترین عوامل محدود کننده ی رشد و عملکرد در گیاهان است. توت فرنگی گیاهی چند ساله و یکی از محصولات دانه ریز حساس به تنش شوری است. به منظور بررسی اثر کاربرد خارجی ملاتونین روی خصوصیات رویشی، فیزیولوژیکی ، عملکرد و برخی خصوصیات میوه توت فرنگی، ارقام آروماس، کاماروزا، آزمایش با دو سطح ملاتونین (0 و 15/0 میکرو مولار) همرا با محلول هوگلند و دو سطح کلرید سدیم (0 و 45 میلی مول) به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار به صورت کشت بدون خاک انجام شد. ملاتونین به عنوان یک تنظیم کننده رشد گیاهی توانایی کاهش صدمات ناشی از تنش های محیطی از جمله شوری را دارا می باشد. در این آزمایش تعداد و سطح برگ، حجم ریشه، وزن تر و خشک بخش هوایی و ریشه، ماده خشک کل، شاخص پایداری غشای سلولی، کلروفیل a، b و کل، کارتنوئید، محتوای نسبی آب برگ، پرولین، کربوهیدرات های محلول کل، پراکسید هیدروژن، پروتئین محلول کل، فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و پراکسیداز، عملکرد و تعداد زیادی از خصوصیات میوه مانند سفتی ، اسیدیته کل، مواد جامد محلول، ویتامین ث، فنل کل، فلاونوئید، آنتوسیانین و ظرفیت ضد اکسایشی اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که در شرایط بدون تنش شوری، ملاتونین باعث افزایش تعداد طوقه، تعداد برگ و وزن خشک کل در هر دو رقم کاماروزا و آروماس گردید. در این شرایط، حجم و وزن خشک ریشه در رقم آروماس تحت تاثیر تیمار ملاتونین افزایش یافت، اما در رقم کاماروزا با تیمار شاهد تفاوتی نداشتند. در شرایط تنش شوری، تیمار ملاتونین سبب افزایش تعداد طوقه، محتوای نسبی آب برگ و فعالیت آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز (SOD) در هر دو رقم کاماروزا و آروماس گردید. تیمار ملاتونین در شرایط تنش شوری سبب افزایش مقدار فلاونوئید، فنل کل، اسیدیته و سفتی میوه ارقام کاماروزا و آروماس گردید. نتایج کلی نشان داد که در شرایط شوری، تیمار ملاتونین بعضی از صفات مرتبط به تحمل تنش شوری را بهبود می بخشد.
