تنش خشکی یکی از عوامل مهم زیست محیطی است که رشد، توسعه و تولید گیاه را محدود می سازد و بر عملکرد اثر منفی دارد. ایران به عنوان کشوری نیمه خشک سالانه خسارات زیادی را از کمبود آب در بخش کشاورزی متحمل می شود. جهت جلوگیری از خسارت به محصولات کشاورزی باید راهکارهایی را برای کاهش اثر تنش آبی بر گیاهان گیاهان ارائه کرد. ازجمله ی این راهکارها استفاده از ترکیباتی مانند نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم است که جهت افزایش مقاومت گیاهان در برابر تنش های محیطی به کار میرود. بنابراین این پژوهش به منظور به کارگیری محلول پاشی نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم در جهت کاهش اثر تنش خشکی برروی رقم توت فرنگی ونتانا صورت گرفت. آزمایش در بهار و تابستان سال 1398 در گلخانه ی تحقیقاتی گروه علوم باغبانی دانشگاه کردستان انجام شد. این آزمایش صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با دو عامل شامل نانو ذرات دی اکسید تیتانیوم در چهار سطح (صفر، 02/0، 04/0 و 06/0 میلی گرم در لیتر) و تیمار آبیاری در سه سطح (تیمار آبیاری اول روز اول محلول دهی با 1000 سی سی محلول هوگلند، روز دوم و سوم آبیاری با 1000 سی سی آب، تیمار آبیاری دوم روز اول محلول دهی با 1000 سی سی محلول هوگلند، روز دوم آبیاری با 1000 سی سی آب، روز سوم بدون آبیاری، تیمار آبیاری سوم روز اول محلول دهی با 1000 سی سی محلول هوگلند، روز دوم و سوم بدون آبیاری) و 3 تکرار به صورت کشت بدون خاک اجرا شد. نتایج به دست آمده نشان دادند که تیمار دی اکسید تیتانیوم در شرایط تنش سبب افزایش وزن خشک طوقه، تعداد طوقه، حجم ریشه، کربوهیدرات برگ، رنگدانه های فتوسنتزی، فعالیت آنزیم پراکسیداز، آنزیم سوپر اکسید دیسموتاز، کربوهیدرات میوه، مواد جامد محلول کل، ویتامین ث، آنتوسیانین، فنول، فلاونویید، فعالیت ضد اکسایشی شد. همچنین نانوذرات دی اکسید تیتانیوم در شرایط تنش خشکی به خوبی توانست عملکرد گیاه توت فرنگی را نسبت به تیمار شاهد افزایش دهد. از این رو کاربرد محلول پاشی نانو اکسید تیتانیوم در شرایط تنش به خوبی می تواند تنش آبی را در توت فرنگی تعدیل کند و از این رو خسارت وارد به گیاه به دلیل کم آبی را کاهش دهد.
