دل در منظومه فکری بزرگان عرفان و سلوک معنوی جایگاه برجسته ای دارد و بسیاری از مباحث عرفانیب بر مدار آن می چرخند. این پژوهش بر آن است تا جایگاه دل در عرفان اسلامی را با تکیه بر اشعار سنایی و حافظ مورد بررسی قرار دهد. و در آن مباحثی همچون ویژگی ها و صفات دل و رابطه دل و عقل و ارتباط دل با دیگر اعضای بدن مطرح خواهد شد. نتیجه پژوهش حاضر نشان می دهد که هر دو شاعر صفات و ویژگی های فراوانی برای دل قائلند. البته هر دو معتقدند که جایگاه دل بسی بالاتر از عقل است. روش پژوهش توصیفی تحلیلی است و بر اساس مطالعات کتابخانه ای صورت گرفته است.
