به دلیل وجود برخی ایرادات اساسی نظیر تخریب ساختمان خاک و فرسایش آن، آلودگی محیط زیست، خطر مسمومیت مواد غذایی، افت کیفیت مواد غذایی، مصرف بالای انرژی و پر خرج بودن که به سیستم کشاورزی متداول وارد است، اعمال مدیریت دقیق تر در امر منابع محدود طبیعی، ضرورت پیدا می کند. کشاورزی ارگانیک یک سیستم تولید است که از مصرف کودهای مصنوعی، آفت کش ها و تنظیم کننده های رشدو افزودنی های خوراک دام اجتناب می ورزد و جهت حفظ حاصلخیزی خاک و تقویت عناصر غذایی آن، کنترل حشرات، علف های هرز و سایر آفات، به استفاده از روش هایی از قبیل تناوب زراعی، استفاده از بقایای گیاهی و کودهای دامی متکی می باشند. برنامه ریزی خطی پویا تکنیکی است ریاضی که اصولا برای بهتر کردن کارآیی محاسباتی دسته معینی از مسائل بهینه سازی طرح ریزی شده است. پس از تحلیل مدل با استفاده از برنامه ریزی خطی پویا، خروجی های مدل شامل مقادیر بهینه مساحت تبدیل به کشاورزی ارگانیک، تخصیص کارگر، خرید مواد غذایی و ورودی ماده آلی به مزرعه حاصل می شوند. سپس با استفاده از تحلیل حساسیت، اثر فاکتورهای محدودکننده ای مانند هزینه استهلاک اضافی، قابلیت دسترسی به کارگر اجاره ای و قیمت محصولات ارگانیک بر روی مدل بررسی گردیده و نتایج حاصل برای تصمیم گیری در مورد انجام یا عدم انجام تبدیل به کار برده می شوند. نتایج تحلیل مدل نشان دادند که درطولانی مدت تبدیل به زراعت ارگانیک سودمندتراست؛ با این حال برای رسیدن به درآمد بالاتر در سال های ارگانیک، کشاورزان باید دوره ی دو ساله سخت اقتصادی را سپری کنند. تشویق های حمایتی دولت مانند کمک های مالی برای تولید ارگانیک و یا وضع مالیات براستفاده از مواد شیمیایی می توانند در تشویق کشاورزان به کشاورزی ارگانیک موثر باشند.
