گرم شدن شهرها به دلیل افزایش شهرنشینی در حال تبدیل شدن به یک مشکل جدی زیست محیطی است که این امر، همراه با تغییرات آب و هوایی و رشد جمعیت در مناطق شهری، فشار عظیمی بر منابع مادی و انرژی وارد خواهد کرد. شهرهای توسعه یافته با جمعیت زیاد، به دلیل نادیده گرفتن پدیده UHI در برنامه‌ریزی، اکثراً دچار مشکلات شدید گرمایشی ومصرف بی رویه انرژی شده‌اند. بنابراین، یافتن تصمیمات موثر بر آب و هوای شهری قبل از اجرای آن‌ها ، برنامه ریزان را در مورد پیامدهای تصمیمات خود مطلع می‌کند. از راه‌حل‌های زیرساختی برای کاهش این مشکل جزایر خنک‌کننده شهری است. از جمله پدیده‌های خنک کننده شهری وجود لکه‌های آب در ساختار شهری است که سبب کاهش دما در سطح شهر می‌شود. تهران در سال‌های اخیر با هجوم جمعیت با مشکلات گرمایشی زیادی مواجه شده است، و تراکم بالای ساخت و سازهای شهری معضل جدیدی است که به روند تشدید جزایر حرارتی در این شهر منجر شده است. احداث دریاچه چیتگر در منطقه رو به رشد تهران فرصت مناسبی برای بررسی اثرات خنک‌کننده لکه‌های آبی و فرم بهینه شهری می‌دهد. در روش مدلسازی نرم افزار ENVI-met4.4.5 می‌توان با مدل‌های پیشرفته به بررسی روش‌های کاهش برای تصمیم‌گیرندگان پرداخت. استراتژی ترکیبی مطالعات پایه و ساخت 16 مدل ترکیبی برای مقایسه سناریوهای شهری بر پایه فرم و هندسه شهری تحت عوامل اقلیمی و شاخص آسایش حرارتی PET برنامه ریزی شد. از نتایج بدست آمده مشخص شد با احداث دریاچه چیتگر دمای محیط کاهش و رطوبت افزایش داشته است. شاخص آسایش حرارتی PET نشان می‌دهد بعد از احداث دریاچه چیتگر آسایش حرارتی مقدار کمتری دارد. در توصیف نتایج بدست آمده از سناریوهای پایه برای یافتن فرم بهینه شهری، هرچه نسبت ارتفاع به عرض دره‌های شهری مقدار بیشتری داشته باشد، دما و شاخص آسایش حرارتی کاهش اما رطوبت افزایش می‌یاید. همچنین نحوه قرارگیری ساختمان‌ها در جهت شمال شرق به جنوب غرب کمترین دما و آسایش حرارتی PET را دارد ولی رطوبت بیشتری دارد. در حالی که مدل شرقی-غربی با کاهش دما و شاخص آسایش حرارتی پایین پس از مدل گفته شده رطوبت پایین‌تری دارد. شاخص آسایش حرارتی PET چیدمان فرم شهری در سه گونه تک بلوک، بلوک مجزا و حیاط مرکزی نشان می‌دهد، فرم حیاط مرکزی از مقدار کمتری برخوردار است در حالی که رطوبت در آن مقدار بیشتری را نشان می‌دهد.
