گل مریم از خانواده آگاوسانان یکی از گیاهان سوخوار زینتی و از مهمترین گل های شاخه بریدنی در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری است. کشت و پرورش این گل از طریق سوخ صورت میگیرد. یکی از موارد اثر گذار بر رشد و نیز کیفیت گل مریم تغذیه مناسب می باشد. این پژوهش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاَ تصادفی با سه فاکتور نوع سیلیس در دو سطح (نانو و معمولی)، شیوه تغذیه در دو سطح (محلول دهی و محلول پاشی) و نیز غلظت در سه سطح (صفر، 200 و 400 میلی مولار) با 5 تکرار (هر تکرار یک گلدان با دو سوخ) در شرایط گلخانهای و در بستر کشت خاکی انجام گرفت. نتایج نشان داد که تیمار نانوسیلیس بهصورت محلولدهی در سطح 200 میلیمولار بهترین اثر را روی صفاتی مانند تعداد برگ، وزن تر و خشک ساقه گل، طول و قطر ساقه گل داشت. همچنین محلولپاشی نانوسیلیس در سطح 400 میلیمولار بهترین اثر را بر وزن تر و خشک سوخ گذاشت. افزون بر این، اثر کاربرد سیلیس بهصورت محلولدهی در غلظت 200 میلیمولار، بر صفات تعداد برگ، وزن تر و خشک ساقه، ارتفاع بوته و تعداد گلچه کمتر از تیمار شاهد بود.
