سعدی صمدی

معمولا ناهمگن‌کردن لیگاندهای کایرال همگن، به‌منظور جداسازی و بازیافت راحت‌تر، از طریق تثبیت این لیگاندها بر روی بسترهای جامد انجام می‌شود. در این پروژه، ابتدا چارچوب فلز-آلی UiO-66-NH2 از واکنش ZrCl4 با 2-آمینوترفتالیک اسید در حلال N,N -دی‌متیل‌فرم‌آمید به روش سولوترمال تهیه و با کلرو‌استیل‌کلرید عامل‌دار گردید. پس از اطمینان از عامل‌دار شدن چارچوب فلز-آلی، لیگاندهای کایرال برروی آن تثبیت شد. فرآورده هر مرحله به کمک تکنیک‌هایSEM ،EDX ، BET-BJH، TGA، XRD و FT-IR شناسایی شدند. در ادامه از طریق کاهش آمینواسیدهای ارزان و در دسترس و تبدیل آن‌ها به آمینوالکل‌های کایرال مربوطه و سپس واکنش آمینو الکل‌های سنتز شده با سیانوژن برماید، لیگاندهای کایرال آمینواکسازولینی با استخلاف آلیفاتیک سنتز شدند. در مرحله بعد نانوحفره سیلیکاتی MCM-41 از واکنش تترا‌دسیل‌تری‌آمونیوم‌برماید و سدیم سیلیکات در محیط اسیدی تهیه و با 3-کلروپروپیل تری متوکسی سیلان، عامل‌دار شد. سپس به‌منظور ناهمگن کردن، لیگاندهای اکسازولینی سنتز شده تحت بر روی نانوحفره سیلیکاتی عامل‌دار شده Cl-MCM-41 تثبیت و ساختار لیگاندهای ناهمگن کایرال حاصل با استفاده از تکنیک‌های تکنیک‌هایSEM ،EDX ، BET-BJH، TGA، XRD و FT-IR شناسایی شدند. در نهایت از لیگاندهای ناهمگن کایرال سنتزشده UiO@PhG-Cu ، OX-i-Bu-MCM-41 و OX-i-Pr-MCM-41 تحت شرایط مختلف مانند تغییر نوع حلال، انواع نمک، مقدار لیگاند، مقدار نمک، دما، در واکنش هنری برای سنتز بتا-نیتروالکل‌های کایرال و در واکنش همزمان هیدروژن‌زدایی- اکسایش آلیلی انانتیوگزین سیکلوالکان‌ها برای سنتز استرهای آلیلی کایرال استفاده شدند.