روزه از ارکان دین مبین اسلام و از عباداتی است که بر انجام آن تأکید شده و اهمیت و جایگاه خاصی در تزکیه نفس و افزایش تقوی دارد. روزه دارای ارکان، شرایط، سنت‌ها و مفسدات (مبطلات) خاص خود است. مفسدات یا مبطلات اصطلاحاً به چیزهایی (مواردی یا اموری) گفته می‌شود که موجب ابطال روزه می‌گردند. فقها به‌صورت کلی ضوابط سه‌گانه‌ای را برای ابطال روزه بیان نموده‌اند که شامل: ورود چیزی که دارای ذات و عین باشد، به درون بدن (جوف) و منافذ باز آن؛ جماع و ملزومات آن؛ خروج منی به سبب مباشرت و یا استمنا البته به شرط آنکه شخص به حرام بودن آن علم و آگاهی داشته باشد و بداند که در حال روزه است. در این پایان‌نامه براساس روش توصیفی ـ تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه‌ای و اسنادی با مقارنه بین مذاهب اربعه اهل سنت به بررسی مفسدات روزه پرداخته شده است. بررسی آرای فقهی بیانگر آن است که مفطرات (مفسدات) به دو دسته متفق‌علیها که شامل جماع، خوردن و آشامیدن، انزال منی، استفراغ عمدی، حیض و نفاس، جنون و إغماء، ارتداد و قطع نیت می‌باشد و مفطرات مختلف فیها که شامل مواردی همچون قطره بینی و چشم، سرمه کشیدن، استفاده از قرص‌های زیرزبانی، دیالیز کلیه در زمان روزه‌داری و ... است، تقسیم‌بندی شده است.
