نماز، پدیده ای است که در عین سادگی، از جمله اسرارآمیزترین رخدادهایی است که در زندگی یک فرد رخ می دهد. چون صرفاً امری فردی نیست که ناشی از حس و درک مقطعی و گسسته ی یک فرد و برای ارضا و اشباع برخی خواهش های نفسانی و روانی وی باشد؛ بلکه نشانه و تجلی حقیقتی ریشه دار و نهفته در درون جان و روح فرد نمازگزار است. منظور از اقامه ی نماز، در اصل، انجام دادن نماز به عنوان یک کار جدی است که با بینش و نگرش خاصی، و به منظور تحقق هدف و مقصدی ویژه انجام می شود. بسیاری از پیامدهای پیدا و پنهان نماز، در حوزه ی روان و جان رخ می دهد و در نتیجه به جسم نیز سرایت می نماید. از جمله ی مهم ترین تأثیرات نماز عبارتند از: ذکر خدا که سبب آرامش قلب و روح انسان می شود؛ یافتن تکیه گاهی برای رهایی از غم و درد؛ نجات بخشی از تنگنای معیشتی و فراخی در رزق و روزی. در نوشتار حاضر که بر اساس روش تحلیلی توصیفی، از نوع تحلیل محتوا است تلاش بر این است که به بررسی تأثیر نماز در سلامت جسم و روح انسان پرداخته شود؛ چرا که نماز یک فعل تمام عیار است که در بستر دین خدا انجام می شود و رگه های مختلف آن، هم در عالم عین وجود دارد هم در عالم ذهن و باطن.
