به بانویی که به سبب سالخوردگی در سن و تغییرات جسمی عادت ماهیانه او قطع و در نتیجه از حیض و حمل ناامید گردد، یائسه گفته می شود. در قرآن و سنت نص خاص و ضابطه ای معین درباره سن شروع یائسگی وجود ندارد و به همین دلیل فقیهان با استناد به آیه ها و روایت های واردشده، در نظرگرفتن اقتضائات زمان و مکان، توجه به سن یائسگی همسالان و خویشان نزدیک در این زمینه اجتهاد نموده اند و نتیجه آن آرای مختلفی است که نه به عنوان حکمی قطعی، بلکه فقط به عنوان دلیل ظنی و اماره و بیان حد متوسط سن یائسگی قابل طرح و بررسی است. در علم پزشکی نیز روش مطمئنی برای تعیین زمان دقیق یائسگی وجود ندارد و وقوع آن بیشتر به زمینه ارثی و سبک زندگی زنان بستگی دارد. عدم اتفاق نظر فقیهان و وجود آرای مختلف درباره سن یائسگی، ابهام ها و پرسش های مطرح شده در نحوه انجام تکالیف شرعی و مسائل حقوقی حاصل از تردید در حیض یا استحاضه بودن خون، تغییرات فیزیولوژیکی حین یائسگی و بعد از آن و تأثیر آن بر روح و جسم بانوان پژوهش در این زمینه را ضروری می نماید. بدین منظور جهت تبیین موضوع، در این مقاله ابتدا به تعریف یائسگی، سپس بیان دیدگاه های مختلف فقها درباره سن شروع یائسگی پرداخته شده و در نتیجه دیدگاه عدم تحدید سن مشخص برای یائسگی، به عنوان رأی راجح برگزیده شده است.
