سابقه و هدف: هدف از انجام این پژوهش مقایسه اثر بازخورد آزمودنی مدار (خود-کنترلی) و مربی مدار (کاهش فراوانی آگاهی از نتیجه) بر قابلیت تشخیص خطای تکلیف تولید نیرو بود. روش شناسی: ابزار مورد استفاده دستگاه تولید نیرو بود.50 آزمودنی داوطلب به طور تصادفی در قالب 5 گروه تکلیف تولید نیرو را انجام دادند. مقدار نیروی ملاک در مرحله اکتساب و یادداری برابر 20% و در مرحله انتقال 30% بیشنیه نیروی تولیدی بود. برای مرحله اکتساب از تحلیل واریانس عاملی مرکب و در مرحله یادداری و انتقال از تحلیل واریانس یک متغیره استفاده شد. یافته ها: نتایج در مرحله اکتساب و یادداری نشان داد که گروه خود-کنترلی و بازخورد با فراوانی 100% عملکرد بهتری نسبت به سایر گروه ها داشتند. همچنین در مرحله انتقال گروه خود-کنترلی نسبت به سایر گروه ها داری عملکرد بهتری بود. بحث: به طور کلی می توان به این نتیجه رسید که دادن حق انتخاب به آزمودنی ها در دریافت بازخورد به دلیل مزایای که دارد باعث افزایش قابلیت تشخیص خطا نسبت کاهش فراوانی آگاهی از نتیجه می شود. همچنین می توان گفت که برنامه ریزی بازخورد بر مبنای آزمودنی مداری موثرتر از برنامه مربی مداری است.
