به منظور بررسی نقش آزمون های آنتروپومتری و ترکیب بدن در استعدادیابی ورزشکاران پایگاه قهرمانی استان کردستان، تعداد123ورزشکار(ژیمناستیک،30؛ شنا،32؛ کشتی،31 و تنیس روی میز،30) با میانگین سنی 4/1±12 انتخاب شدند. قد، وزن و چربی زیر پوستی در نواحی مختلف بدن، قطر استخوان های ران و بازو اندازه گیری و ثبت شد. آنگاه آزمودنی ها، آزمون های آمادگی حرکتی را انجام دادند. سپس با استفاده از اندازه گیری های به عمل آمده و استفاده از فرمول فورسیت و سینینگ متغیر های ترکیب بدنی آزمودنی ها مشخص گردید. در نهایت برای تجزیه و تحلیل و مقایسه بین آزمون های آنتروپومتری، متغیرهای ترکیب بدنی و آزمون های آمادگی حرکتی ورزشکاران از تحلیل واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته های تحقیق نشان دادکه بین متغیرهای ترکیب بدنی (دانسیته بدن، درصدچربی بدن، وزن خالص بدن) و عملکرد مشترک ورزشکاران رشته های ورزشی مختلف، تفاوت معنی دار بود اما در Vo2max، استقامت عضلات شکمی و انعطاف تنه به پشت این تفاوت معنی دار نبود. در نهایت باید گفت که انتخاب ورزشکاران نخبه آینده با استفاده از استعدادیابی مسئله ای پیچیده است. به عبارت دیگر، برنامه های استعدادیابی و انتخاب افراد مستعد، پیدایش قهرمان را تضمین نخواهد کرد. برای تحقق ظرفیت و پتانسیل ورزشی آنها، افراد باید از یک شبکه پشتیبانی صریح و مشخص و در صورت امکان از عوامل اضافی دیگری چون خدمات طب ورزشی و علوم ورزشی برخوردار باشند.
