در سه دهه اخیر، دیوارهای برشی فولادی به عنوان یک سیستم باربر جانبی مورد استفاده قرار گرفته اند. یکی از راههای بهبود رفتار کمانشی دیوارهای برشی فولادی استفاده از سخت کننده ها می باشد. سخت کننده ها با جلوگیری از کمانش ورق فولادی قبل از جاری شدن ، باعث بهبود رفتار آنها شده و علاوه بر این باعث افزایش سختی ، مقاومت، شکل پذیری و افزایش جذب انرژی می شوند. با توجه به اینکه در سالهای اخیر ، ایده طراحی سازه ها براساس شکل پذیری مطرح شده است، محققان سعی در بررسی تأثیر پارامترهای مختلف بر میزان جذب انرژی دارند. یکی از این پارامترها در دیوارهای فوق الذکر، ممان اینرسی سخت-کننده ها می باشد. در این مقاله باتوجه به نتایج آزمایشهای تاکاهاشی و همکاران که تنها آزمایشهای صورت گرفته در زمینه دیوارهای برشی فولادی تقویت شده می باشد، مقدار ممان اینرسی لازم برای سخت کننده ها جهت ایجاد مودکمانش موضعی در سیستم، به دست آمده است. نتایج گرفته شده از مدل اجزای محدود با روابط تئوری و نتایج آزمایشگاهی مقایسه شده و نتایج خوبی به دست آمده است.
