به منظور مقابله با نیروهای جانبی وارده به یک ساختمان، از سیستم های باربر جانبی مختلفی همچون قاب-های خمشی فولادی، سیستم های مهاربندی همگرا و واگرا و دیوارهای برشی بتنی استفاده می شود. دیوار برشی فولادی سیستم باربر جانبی مدرن و کارایی است که ویژگی های مناسبی از جمله سختی الاستیک عالی، مقاومت برشی مناسب، شکل پذیری و قابلیت جذب انرژی بالایی دارد. در دیوار برشی فولادی با دو بازشوی مستطیلی، پانل بین دو بازشو، پانل میانی نامیده شده که از نقطه نظر جذب انرژی نقش بسزایی را ایفا می کند. رفتارهای سه گانه ی پانل میانی شامل رفتار خمشی، ترکیبی و یا برشی بر اساس ابعاد پانل میانی و سخت کننده های جعبه ای پیرامون آن تعیین می شود. قدرت جذب انرژی پانل میانی بسته به رفتار آن تغییر می یابد. در پژوهش حاضر با مشابهت دادن رفتار پانل میانی به تیر پیوند مهاربند واگرا و مرور روابط موجود، ضمن محاسبه ی ضریب شکل مقاطع با بال های جعبه ای، شروط سه گانه ای شامل نسبت نیرویی، نسبت تغییر مکانی و نسبت سختی برای پیش بینی رفتار پانل میانی با سخت کننده ی جعبه ای ارائه شده است. بر اساس شروط، شش پارامتر پهنا، ارتفاع و ضخامت ورق پانل میانی، ارتفاع جان، پهنای بال و ضخامت ورق سخت کننده بر رفتار پانل تأثیر می گذارند. در پانل های میانی شرط نیرو یا تغییر مکان کنترل بودن، تعیین کننده ی نوع پانل، قدرت بال ها و رویکرد مواجهه با روابط پیش بینی رفتار خواهد بود. علاوه بر بررسی تئوری، در تحلیل عددی رفتار پانل میانی تعدادی مدل مرتبط با پارامترهای مذکور توسط نرم افزار تحلیل اجزاء محدود آباکوس ساخته و بررسی شده اند. نتایج تحلیل عددی مشابه روابط تئوری بیان می کنند که افزایش چهار پارامتر پهنای پانل میانی، ارتفاع جان و پهنای بال سخت کننده ی جعبه ای و ضخامت ورق آن سبب بهبود رفتار پانل میانی از خمشی به ترکیبی و از ترکیبی به برشی می شوند. دو پارامتر دیگر شامل ارتفاع و ضخامت ورق پانل میانی سبب تنزل از رفتار برشی به ترکیبی و از ترکیبی به خمشی می شوند. در حالت کلی رفتار برشی بر ترکیبی و رفتار ترکیبی بر خمشی ترجیح داده می شود. لذا می توان با افزایش و یا کاهش ابعاد مربوطه به رفتاری بهینه برای پانل میانی دست یافت. این تغییر ابعاد باید با در نظر گرفتن عواملی از جمله اجزاء دیگر دیوار، کمانش ورق ها و هزینه های طرح صورت گیرد.
