این پژوهش به ارزیابی کمّی نقش تکتونیک فعال در توسعه و تحول لندفرم ها و پهنه بندی خطر آسیب های تکتونیکی شهرستان کامیاران در جنوب استان کردستان می پردازد. منطقه ی پژوهش شامل دو حوضه، جنوبی به نام رازآور و شمالی به نام سیروان است. داده های مورد نیاز با استفاده از نقشه های توپوگرافی، زمین شناسی، تصاویر ماهواره ای و بررسی های میدانی جمع آوری و استخراج گردید و به وسیله نرم افزارهای ARC GIS و EXCEL مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. در ارزیابی کمّی نقش تکتونیک فعال در تحول لندفرم ها از شاخص های مورفوتکتونیکی(شاخص شیب طولی رودخانه، سینوزیته ی جبهه ی کوهستان، شاخص نسبت پهنای کف دره نسبت به ارتفاع، شاخص نسبت تراکم آبراهه و شاخص عدم تقارن حوضه ی آبریز) استفاده گردید و نتایج حاصل از ارزیابی به صورت شاخص نسبی فعالیت های تکتونیکی (Iat) ارائه گردید. برای پهنه بندی خطر آسیب های تکتونیکی از متغیرهای طبیعی( شیب، سطح ایستایی آب، مقاومت لیتولوژی، فاصله از گسل و ترکیب نقشه های حاصل از آن ها) استفاده شد. سپس تجزیه و تحلیل و همپوشانی لایه های اطلاعاتی با استفاده از مدل وزن دهی سلسله مراتبی(AHP) انجام و منطقه پهنه بندی شد. نتایج نشان داد، این شهرستان به دلیل قرار گرفتن در دو زون ساختاری سنندج – سیرجان و زاگرس مرتفع، تنوع سنگ شناسی و وجود گسل ها دارای موقعیت جغرافیایی و زمین شناسی ویژه ای است. نتایج حاصل از شاخص های مورفومتری در هر دو حوضه آبریز بیانگر فعال بودن منطقه ی مورد مطالعه از نظر فعالیت های تکتونیکی است. بر اساس شاخص Iat دو حوضه ی شمالی و جنوبی در کلاس فعالیت های تکتونیکی شدید قرار دارد. بر اساس نقشه آسیب پذیری تکتونیکی تحلیل سلسله مراتبی بیشترین خطر نسبی منطقه در محدوده ی شمال، جنوب غرب و قسمت هایی از شمال شرق واقع است. نواحی مرکزی حوضه ی شمالی و جنوبی دارای حد متوسط آسیب پذیری است. بیشترین سطح منطقه مورد مطالعه در محدوده ای با آسیب پذیری زیاد قرار دارد و کمترین میزان آسیب پذیری نسبی نیز به صورت پراکنده در حوضه ی شمالی و جنوبی مشاهده می گردد.
