در ایران که جزء مناطق خشک و نیمه خشک محسوب می شود، سازندهای کارستی عمدتا دررشته کوههای زاگرس(دامنه شمالی و جنوبی)،رشته کوههای البرز و تا حدودی در بخش مرکزی کشورتوسعه یافته اند. مسئله کمبود آب و موضوع بهره برداری صحیح و حفظ و حراست از منابع آب زیرمینی یکی ازمسائل مهم و حیاتی است. درحال حاضر با توجه به محدودیت های کمی و کیفی منابع آبرفتی، منابع کارستی یکی از منابع آب شرب برخی از شهرهای بزرگ و در بعضی از مناطق نیز تنها منبع تامین کننده آب شرب به شمار می آورند به طوری که تعداد زیادی از استان های کشور(بیش از85 درصد شهرهای جنوبی ایران )، از منابع آب کارستی به عنوان منبع اصلی تامین آب برای مصارف شرب، کشاورزی و صنعت استفاده می کنند که بخش عمده آن در زون های زاگرس رورانده و چین خورده قراردارد(بهرامی جوین وبخشی، 1385). منابع آب کارستی دارای کیفیت بهتری نسبت به سایر منابع آب دیگر می باشند و از این جهت به عنوان منابع مهم و استراتژیک به ویژه برای تامین نیازهای شرب محسوب می شوند که با توجه به نیاز روزافزون به آب زیرزمینی، نیاز به حفاظت و جلوگیری از آلودگی آنها روز به روز بیشتر احساس می شود(رستم افشار و همکاران، 1388). باتوجه به وجود ژئومورفولوژی کارست توسعه یافته درمناطق نیمه خشک غرب ایران و دیگر شرایط طبیعی منطقه، انتشار آلودگی در این منابع کارستی سریع وگسترده است و حساسیت این موضوع در نواحی کارستی به علت نفوذپذیری کارست، از شدت بیشتری برخورداراست (عباسی ومحمدی، 1391). ﺍﮔﺮ منابع آب کارستی ﺑﻪ ﻧﺤـﻮ ﻣـﺆﺛﺮﯼ مدیریت نشوند، درﻋﻤﻞ ﺷﺎﻫﺪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺭﻓﺘﻦ ﺫﺧﺎﺋﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺍﺯ این ﻣﻨﺎﺑﻊ آب زیرزمینی چه به لحاظ کمی چه به لحاظ کیفی خواهیم بود. ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺣﺎﺿﺮ، ﺑﺎﺯﻧﮕﺮﯼ ﻭﺿﻌﻴﺖ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﮏ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻓﮑﺮ ﺍﻳﻦ ﻣـﺴﺌﻠﻪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺭﺍ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﻴﻢ ﺗﺎ ﺩﭼﺎﺭ ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﻣﻨﺎﺑﻊ آب ﻧﺸﻮﻳﻢ ﻭ ﺑﺘﻮﺍﻧﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺣﻔﻆ ﮐﻨﻴﻢ ﻭ تصمیم گیری نماییم، وجود دارد. در این پژوهش هدف مطالعه کیفیت منابع آب زیرزمینی در منطقه مورد مطالعه و تعیین میزان آلودگی این منابع است.
