از طریق مطالعات میدانی ژئومورفولوژیک غاری کشف شد که بعداً غار توژل(آسو) نامیده شد. غار مذکور در شهرستان سردشت در شمال غرب ایران قرار دارد. در ابتدا تنها منفذ خروجی غار در سطح زمین 20 سانتیمتر قطر داشت و ورود به داخل غار عملاً غیر ممکن بود، لذا منفذ مزبور در حد امکان ورود انسان تعریض شد. سپس تیمی شامل سه نفر به منظور ارزیابی، شناسایی و مورفولوژی اولیه وارد غار شدند. تیم مربوطه به مورفومتری، عکاسی و فیلم برداری کریدورها و معابر و لند فرم های غار پرداختند. پس از آن مطالعات زمین شناسی صورت گرفت و طی مطالعات میدانی چند آون در شعاع 5 کیلومتری منفذ اصلی شناسایی شدند. علاوه بر آن لند فرم های میکروکارست و ماکروکارست در منطقه مورد مطالعه قرار گرفتند.
