سنجاب ایرانی (Sciurus anomalus) پستاندار شاخص جنگل های بلوط غرب زاگرس در ایران است. علی رغم اهمیت این گونه جانوری در این جنگل ها، اطلاعات ما از خصوصیات زیست شناسی آن بسیار اندک است. این پژوهش با هدف ارزیابی تنوع ژنتیکی جمعیت های سنجاب ایرانی در استان کردستان با استفاده از نشانگرهای بین ریزماهواره ای (ISSR1 ) انجام گرفت. DNA ژنومی از پیاز موی 42 نمونه سنجاب که از سه منطقه تاژان (شهرستان بانه)، ورگول و گوشخانی (مریوان و اورامانات) صید شدند استخراج گردید. از شش آغازگر دی نوکلئوتیدی جهت بسط قطعات بین ریزماهواره ای استفاده گردید که سه آغازگر از آنها به دلیل تعداد باند و چند شکلی بیشتر برای اجرای این طرح مورد استفاده قرار گرفتند. سه آغازگر انتخاب شده در مجموع 56 باند تولید کردند که 50 باند پلی مورف با درصد پلی مورفیسم 28/89 % را نشان دادند. با استفاده از اطلاعات حاصل میانگین (± انحراف معیار ) تنوع ژنی برای سه جمعیت تاژان، ورگول و گوشخانی به ترتیب (1660/0±334/0)، (2148/0±262/0 ) و (2133/0±2544/0 ) بدست آمد. کمترین فاصله ژنتیکی بین جمعیت های ورگول و گوشخانی و بیشترین فاصله ژنتیکی بین جمعیت های تاژان و گوشخانی بر اساس روش نا اریب نئی تعیین گردید. الگوی فاصله ژنتیکی در جمعیت های مورد بررسی مطابق با فاصله جغرافیایی جمعیت های مورد بررسی می باشد. مطالعات تکمیلی با سایر نشانگر ها و در مقیاس جغرافیایی بزرگتر برای مطالعات آتی توصیه می شود.
