«ترمودینامیک» معمولاً به رفتار فیزیکی سامانه‌های ماکروسکوپی متشکل از ذرات زیادی مربوط می‌شود. با این حال، پیشرفت‌های نظری اخیر این نظریه را به رژیم‌های کلاسیک تصادفی و کوانتومی گسترش داده است، جایی که سامانه‌ها فقط از چند ذره تشکیل شده‌اند. ترمودینامیک ماکروسکوپی، از طریق تقریب جفتشدگی ضعیف، فرض می‌کند که ویژگی‌های تعادلی یک سامانه تحت تاثیر برهمکنش با محیط آن قرار نمی‌گیرند. با این حال، این فرض برای سامانه‌های کوانتومی صدق نمی‌کند؛ چرا که ممکن است در آن قدرت تعامل بین سامانه و محیط، در یک رژیم جفتشدگی قوی، قابل‌چشم‌پوشی نباشد. در چنین رژیمی، ویژگی‌های تعادلی سامانه به انرژی برهمکنش وابسته می‌شود و حالت سامانه دیگر به شکل گیبس نیست. در این رساله، با توجه به چنین برهمکنشی و همچنین با بهره‌گیری از ابزارهای نظریه برآورد کوانتومی، رابطه عدم قطعیت ترمودینامیکی بین متغیرهای نافزونور و فزونور که در همه‌ی رژیم‌های جفتشدگی معتبر هستند، از طریق هنگرد گیبس تعمیم‌یافته استخراج می‌شود. جایی که نشان داده می‌شود کران پایین عدم قطعیت متغیرهای نافزونور در حضور افت و خیزهای کوانتومی افزایش می‌یابد. همچنین روابط عدم قطعیت کلی را در چندین هنگرد برای تایید نتایج تحقیق محاسبه کرده؛ در نتیجه تطبیق‌پذیری روش ما را نشان می‌دهد.
