به منظور بررسی تاثیر ورمی‌کمپوست و عناصر ریزمغذی بر خصوصیات کمی وکیفی گاوزبان (Borago officinalis L.) و اثر روغن آن بر دیابت در موش، آزمایش حاضر در سال 98-1397 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیاتی دانشگاه کردستان انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل سطوح ورمی‌کمپوست (صفر، 5 و 10 تن در هکتار) و محلول‌پاشی عناصر ریزمغذی شامل: شاهد (بدون محلول‌پاشی)، سولفات‌آهن (با غلظت سه در هزار)، سولفات‌روی (با غلظت دو در هزار) و سولفات‌منگنز (با غلظت سه در هزار) بود. نتایج نشان داد که بیشترین ارتفاع بوته گاوزبان (57 سانتی‌متر)، تعداد شاخه گل‌دهنده (34)، ارتفاع اولین شاخه گل‌دهنده (8/12 سانتی‌متر)، تعداد برگ (5/145)، تعداد دانه (6/217)، وزن هزار دانه (1/12 گرم)، عملکرد بیولوژیک (621 کیلوگرم در هکتار)، عملکرد دانه (1/42 کیلوگرم در هکتار) و عملکرد گل خشک (19/2 کیلوگرم در هکتار) در تیمار تلفیقی محلول‌پاشی با سولفات روی و کاربرد ده تن در هکتار ورمی‌کمپوست به‌دست آمد. همچنین بیشترین مقدار روغن (16/19 درصد) و عملکرد روغن (5/7 کیلوگرم در هکتار) متعلق به تیمار تلفیقی محلول‌پاشی سولفات روی و سطح سوم ورمی‌کمپوست تعلق داشت. استفاده از روغن گاوزبان سبب کاهش معنی‌دار قند خون موش‌ها در مقایسه با گروه دیابتی گردید. بنابراین تلفیق تیمارهای ورمی‌کمپوست و عناصر ریزمغذی به‌ویژه سولفات روی می‌تواند سبب بهبود عملکرد و کیفیت محصول گاوزبان اروپایی گردد.
