با ظهور اسلام و گسترش آن در میان ملتهای غیر عرب، ایرانیان با آغوش باز آن را پذیرفتند و در جهت اعتلای آن از هیچ کوششی فروگذار نبودند. در این راستا، مترجمان و مفسران قوم فارس و کُرد به علوم قرآنی اهتمام ورزیده و تلاش نمودند از طریق ترجمه و تفسیر، فهم این کتاب را برای ملت خود، ممکن سازند. اگرچه ترجمههای فارسی از نظر زمانی، بر ترجمههای کردی پیشی جستهاند، اما با تلاش مترجمان بزرگ کرد، این فاصله تا حدودی جبران شده تا جایی که امروز بیش از 05 اثر گرانسنگ در حوزه ترجمه، ترجمه تفسیری و تفسیر، به زبان کردی چاپ و منتشر شده است. در این جستار، به شیوه توصیفی-تحلیلی و با رویکردی انتقادی، ترجمههای فارسی و کردی در گذر تاریخ بررسی می شود و سیر تکاملی آنها مورد کنکاش قرار میگیرد. همچنین سعی میگردد که انواع این ترجمه ها بررسی و بر اساس اصول و روشهای ترجمه، به ویژگیهای آنها اشاره شود. نتایج نشان میدهد که قدمت ترجمه های فارسی به قرن سوم هجری میرسد در حالی کهنترین ترجمه کردی، به حدود یک قرن پیش باز میگردد. در این میان، بیشتر از لهجه سورانی در ترجمه قرآن بهره گرفته شده است. شیوه ترجمههای کردی و فارسی بیشتر شامل، ترجمه لفظ به لفظ و وفادار، ترجمه محتوایی، ترجمه آزاد، ترجمه تفسیری و ترجمه ادبی است.
