بانو رجا عالم از رمان نویسان نسل نو است که رمان های مدرن و پسامدرن عربی نوشته است. در رمان های او مسائل اجتماعی، فرهنگی کشورهای عربی بخصوص عربستان؛ با رویکرد ادبیات فمینیستی بیان و به چالش کشیده می شود. این پژوهش بر آن است با روش توصیفی تحلیلی و با نگاهی خاص و بر مبنای تحلیل محتوا، نحوه شخصیت پردازی را در رمان های رجا عالم؛ با تکیه بر رمان ستر بررسی نماید. رمان ستر از رمان های مشهور رجا عالم است که با محتوایی اجتماعی و فرهنگی زندگی شخصیت های رمان را با استفاده از تکنیک های راوی دانای کل و دیالوگ و توصیف به تصویر کشده است. در این رمان کلام راوی دانای کل؛ در قالب ضمیر غائب، با کلام شخصیت ها؛ در قالب ضمیر متکلم ترکیب شده است. مریم، بدر و طفول از شخصیت های اصلی و ربیکا، فهد، زاید، محسن، پدر و مادر مریم و پدر طفول از شخصیت های فرعی داستان اند که هر کدام در روند داستان با زبان خاص خود افکار، دغدغه ها و نظرات خویش را اغلب نمادین و غیر مستقیم و گاه بی پرده و مستقیم بیان می کنند. شخصیت ها در رمان نمادین و به نوعی ایدئولوژیک اند که در بستری فرهنگی، اجتماعی و جنسیتی خلق شده اند. در این رمان شخصیت های زن از حالت سنتی که اغلب غیر پویا، ضعیف اند، خارج شده و به شخصیت هایی پویا و اثر گذار تبدیل شده که خود را شناخته و ابعاد وجودی خود را درک کرده و در جهت بیان اوضاع و تلاش برای بهبود آن گام بر می دارند و در این مسیر از جسم و روح خود نیر سخن می گویند و حتی آنجا که سکوت کرده یا نمادین سخن می گویند، در پی خواسته خویش اند. فرهنگ، جنس و جسم از عناصر مؤثر در شکل گیری روابط میان شخصیت هاست. نویسنده در این رمان با پایان تراژیکی که برای شخصت های مرد رقم می زند، در مقابل مخاطب آنها را به تسلیم و حتی نابودی می کشاند؛ مثلا فهد که جوانی قهرمانی مدال آور است، سرانجام دست به دامن طفول می شود تا به زندگی او بازگردد و او زندگی را اداره کند.
