زیبایی شناسی متون عرفانی در دیدگاه سوررئالیستی به تحلیل و تفسیر عناصر عرفانی به عنوان مؤلفه هایی از فراواقعیت واقعیت می پردازد. این نگرش، عرفان را نه به عنوان یک دین یا باور دینی می بیند، بلکه به عنوان یک مجموعه از نمادها و نشانه هایی که می توانند راز و رمزهای عمیقی را به تصویر بکشند و از آنجا به عنوان یک مبدأ برای خلق هنر سوررئالیستی استفاده می شود. این دیدگاه بر این اساس است که هنرمندان سوررئالیستی تلاش می کنند تا از طریق عناصر عرفانی، احساسات و تصاویر ناخودآگاه را به نمایش بگذارند و جهانی را که به طور معمول غایب است، به تصویر بکشند . این مقاله به بررسی و توضیح چهارچوب نظری در زیبایی شناسی عرفان از دیدگاه ادونیس و بر اساس سوررئالیسم می پردازد. این رویکرد نقدی جمال شناسانه می تواند به درک بهتری از مفاهیم زیبایی شناسی عرفانی کمک کنید و با تعریف و توضیح مفاهیمی همچون زیبایی شناسی، استتیک، عرفان، و سوررئالیسم، به این نتیجه دست یافته که بین زیبایی شناسی عرفانی و مفاهیم مختلفی از زیبایی و هنر پیوند وجود دارد و زیبایی شناسی عرفانی نه تنها به تجربه زیبایی محدود نمی شود بلکه به شناخت و شهود زیبایی در ارتباط با اسماء و صفات الهی واقع می شود.
