شهلا حسینی

سرطان ریه یکی از شایع ترین علت مرگ و میر ناشی از سرطان در مردان و زنان در سراسر جهان است. تقریباً 4/1 میلیون مرگ در سال در اثر سرطان ریه اتفاق می افتد. علاوه بر این، میزان مرگ و میر زنان مبتلا به سرطان ریه در کشورهای در حال توسعه به اندازه سرطان دهانه رحم است، که هرکدام 11٪ از کل مرگ و میر ناشی از سرطان زنان را تشکیل می دهند. مطالعات بسیاری با استفاده از بیومارکرها جهت شناسایی اختلافات در بیان miRNA بین بافت های سرطانی و غیر سرطانی مجاور آن، متمرکز بوده است. میکرو RNA ها (miRNA ها) RNA های غیر کد کننده 19 تا 25 نوکلئوتیدی هستند که تنظیم ترجمه بسیاری از ژن ها را کنترل می کنند. miRNA ها در تنظیم فرآیندهای مختلف بیولوژیکی، مانند مرگ سلولی، تکثیر، تمایز سلولی، تنظیم ژن، متابولیسم و تشکیل سرطان نقش دارند. miRNA ها در روند سرطانی شدن سلول ها یا نقش انکوژنیکی دارند (سطح آنها افزایش می یابد) یا نقش سرکوب کننده تومور دارند (سطح آنها کاهش می یابد). در نتیجه می توان از آنها به عنوان نشانگر پیش آگهی و تشخیصی در مراحل اولیه سرطان استفاده کرد. در این مطالعه، بیان ژن های miR144، miR16، miR328، miR200، miR301، miR451، miR340، miR425، miR24، miR126، miR550 و miR378 در نمونه های پلاسمائی بیماران مبتلا به سرطان ریه سلول های غیر کوچک (NSCLC) و نمونه های کنترل با استفاده از Real-time PCR بررسی شده و تغییرات بیان آنها از طریق تکثیر ژن های هدف ارزیابی شده است. نتایج این مطالعه نشان داد که بیان miR144، miR16، miR200، miR301، miR451، miR340، miR425، miR24، miR550 و miR378 در نمونه های تومور نسبت به شاهد کاهش یافته و این miRNA ها به عنوان تومور ساپرسور عمل می کنند. و متعاقباً بیان miR328 و miR126 نمونه های تومور نسبت به شاهد افزایش یافته که این دو miRNA می توانند انکوژن باشند و در مراحل اولیه بیماری، می توان از آنها به عنوان نشانگرهای زیستی برای پیش آگهی و تشخیص سرطانهای ریه سلولهای غیر کوچک استفاده کرد.