عملکرد پایداری شرکت یک رویکرد مدیریتی در حال تغییر و جانشین مناسبی برای روشهای گذشته و به حداکثر رساندن سود در مدت کوتاه است. عملکرد پایداری شرکتی بهتر، بیانگر قابلیتهای قویتر در پایداری شرکت است و این قابلیتها از منابع باارزش و غیر قابل جایگزین که در کسب و حفظ مزیت عملکرد شرکت نقش دارند، بهدست میآیند که موجب کسب سود و افزایش جریان نقدی در آینده میشود. اگر شرکتی بخواهد در میدان تجارت باقی بماند، خالص جریانهای نقدی حاصل از فعالیتهای عملیاتی آن در درازمدت باید مثبت باشد، پایداری و توان شرکت در تأمین وجه نقد از طریق سرمایهگذاری یا فعالیتهای مالی، تا حدودی به توانایی آن درتأمین وجه نقد از محل عملیات روزمره و عادی شرکت است. گزارش سود و اجزای سود، در گزارشگری مالی همواره مورد توجه بوده و مشتاقان مالی با بهرهگیری از اجزای سود فعلی به پیشبینی جریانهای نقدی و سودهای آتی میپردازند؛ بنابراین هدف اصلی این پژوهش بررسی تأثیر عملکرد پایداری شرکت بر عملکرد مالی شرکت با تأکید بر نقش تعدیلگری ساختار مالکیت در 152 شرکت پذیرفته شده دربورس اوراق بهادار تهران برای بازه زمانی 1391 الی 1400 میباشد. برای آزمون فرضیهها از تحلیل رگرسیونی چند متغیره استفاده شده است. نتایج این پژوهش حاکی از وجود ارتباط منفی و معنی دار عملکردپایداری شرکت با جریانهای نقدی آتی است. نتایج این پژوهش نشان از عدم رابطه معنیدار عملکرد پایداری شرکت با سود آتی دارد. همچنین، نتایج پژوهش حاضر نشان از تأیید تأثیر نقش تعدیلگری ساختار مالکیت برارتباط بین عملکرد پایداری شرکت و جریان نقدی آتی دارد. بعلاوه، نتایج حاکی از تأیید تأثیر نقش تعدیلگری ساختار مالکیت بر ارتباط بین عملکرد پایداری شرکت و سود آتی دارد.
